سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریاعضای آنلاینمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- ........... ۲- ☄️On Mars☄️ ۳- 🟨 تووو زرد 🟨 ۴- دل ۵- 💥 بیداد 💥 ۶- ائتلاف دغدغه ها ۷- اعتراف ۸- ترانه ۹- ☄️تو☄️ ۱۰- سقطِ سکوت حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزپنجشنبه 6 ارديبهشت 1403 17 شوال 1445 Thursday 25 Apr 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۸۸ شاعر این شعر را خوانده اند
آرزو عباسی ( پاییزه)،شریف شریفیان،برهنه در بارانِ دره ی کومایی،مانا جمشیدی ( مهرداد )،سارا شیخ محمدی ( دیانا )،مجید قلیچ خانی،سحر غزانی،ابراهیم هداوند،اميرحسين علاميان(اعتراض)،امید کیانی (امید)،حامد صمیمی،حسین راستگو،محمد حسین اخباری،ابراهیم آروین،امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)،نسرین حسینی،عباسعلی استکی(چشمه)،محمد باقر انصاری دزفولی،محمدصدوقی،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،اصغر ناظمی،مسيحا الهیاری،سلمان مولایی،زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)،رضااشرفی فشی،مهدی محمدی،دانیال شریفی ( دادار تکست )،عارف افشاری (جاوید الف)،بهرام معینی (داریان)،منیژه قشقایی،آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)،حوریه دردانی حقیقی،گلاله محمدیان،اکبرامرایی،سیده شهربانو حاتمی،عليرضا حكيم،حدیث عبدلی (یارا)،مریم رامجردی،ایرج محرم پور(صوفی خموش )،مهدیه میرزایی،سید حاج احمدی زاده(ملحق)،محمد علی سلیمانی مقدم،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،افسانه هادی(رخشانه)،موسی ظهوری آرام(آرام)،روزبه رحمانی (م سپید)،محمد علی رضاپور،بهروز عسکرزاده،محمد حسین نیک طبع،قربانعلی فتحی (تختی)،نسرین تیموربخش،فرهاد شریف،فرشید افکاری،سینا خواجه زاده،یزدان سعیدپور،فاطمه رضایی برما(آینه عدم)،عسل اسدیان،معصومه خدابنده،مرضیه حسینی،غلامعلی همایونی (شمیم)،طاهره حسین زاده (کوهواره)،حسین دیلم صالحی،محمد ترکمان(پژواره)،رحیم نیکوفر ( آیمان )،علیرضا شاه محمدی (عشاهیر)،شعله(م جلیلی)،محمد راد،پژمان بدری،مینا مرادی(ققنوس)،آیدا رادمنش،سیده نسترن طالب زاده،درویش حسین ندری،فاضل فخرالدینی تخلص (مالک)،مدیر ویراستاری،محمد قنبرپور(مازیار)،ندا عبدحق،مهدی فروزنده،رامینه خوشنام،مجید فکری،فروغ فرشیدفر،حسین طلایی،علی مزینانی عسکری،مصطفی فرزین،فردین صمدی،فاطمه شه دوست،سمانه عسکری ،پروانه،آرمان پرناک،حوریا.د (شاهزاده خانوم)
نقدها و نظرات
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۵:۴۵
درود بر مانای سایت  بسیار زیباست و ارزشمند پیشتر خواندم و پسندیدم. الان هم که نظردهی رو بازکردین، گفتنی زیاد است و مجال اندک. فقط می‌تونم خیلی خلاصه بگویم: مبارک مادر نازنین و دایی بزرگوارتان و سادات سایت؛ از جمله مدیریت محترم شعر ناب، حاج سیدفکری احمدی زاده بزرگوار و دیگر سادات سایت؛ از جمله خودم  باشد. سپاسگزارم برای اشعار ناب و اطلاعات وسیعی که به اشتراک می‌گذارید. شاعرانه‌هایتان ماندگار
 جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۰۸:۲۴
درود بزرگوارتقدیمی بسیار زیبا و شورانگیز بود مبارک صاحبان اثر باشد
 شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۰۲
اگر برف بر همه کوه‌ها ببارد اگر بوران قله‌ها را بپوشاند و اگر توفان همه روشنایی‌ها را ببلعد صبور باش ای رفيق من ای عشق تو میراث فرداها صبور باش و بدان روشني سهم كساني ميشود كه افتاب حقيقت را باور دارند (و اي واي بر كافري كه همه را به كيش خود پندارد) و هديه ي اگاهي و دوستي كه بهشان دادي را با تهمت و خيانت پاسخ دادند به زودي چوب اين بدمستي را خواهند خورد درود به قلمت ياور طلايه دار قبيله ي قلم و عشق و اگاهي و دوستي 
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۳۵
سلاماوضاع چنان مثل موی زنگی آشفته است که بخاطر همین شعر ، و سروده های شبیه پیش از آن بارها به خیانت به وطن و تازی پرستی و جمود فکری متهم شدم . غافل از اینکه حس نشنال چنان در من قوی ست که نام دخترم را وطن گذاشتم . اما آنچه از محمد و شگفتیهای او درین آواز کوهی نوشتم ، نه محصول روایات آخوندی و تفاسیر شیعه و سنی که معلول تجربه های مستقیم شخصی ام بوده . قبلا هم خدمت بزرگواری عارض ش شدم که تاریخ برای مانا خاطره س . من تاریخ را نخوانده ام بلکه دیده ام . و برای این ادعا هم هیچ توضیحی نمیتوانم بدهم ، شما خود به جایگاه و جلوه ی اساطیر در سروده هایم توجه کنید . سوالی هم عزیزی از من پرسیده بود که نام برخی شاعران سایت را آوردی در شعرت و آنها را میخواهی اسطوره کنی . کار مانا ساخت اساطیر نیست ، بلکه کشف آنهاست . این حضرات خود اسطوره ی زنده اند . مثل آبی که روی آتش است و مقتضی ست الان به جوش میاید . اینها نیز روی آتش اشتیاقند و بزودی ..... اما محمد ، به قول کی بود که میگفت : پیامبری کز نو باید شناخت ؟ ..... مولوی معتقدست کسی که احمد را دارد ، یعنی عیسا و موسا و ابراهیم و زرتشت و ... را هم دارد . چون در دین محمد همه ی آن دینها جای دارد . مثل اینکه در عدد صد ، اعداد نود و هشتاد و ... جای دارند . و میگفت از روی سکه های درهم نام پادشاهان پاک میشه . ولی هر پادشاهی که میاد نام احمد را بر درهم و دینار میزنه : از درمها نام شاهان برکنند نام احمد تا ابد بر میزنند نام احمد نام جمله انبیاست چونک صد آمد نود هم پیش ماست . و بار دیگر شعر مانا به شعورتان تقدیم میگردد ،  پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۲:۱۶
درود جناب مانا🌻هریک از دوستان عزیز به یک قسمت از شعر اشاره کردند و من با اجازتون به بحث پرومته میپردازم پرومته سمبل عصیان بشر است در برابر سرنوشت و تقدیر و بطور کلی قوائی است که بر او فرمانروایی می کنند.تلاشها و رنج های او رنجها و تلاشهایی است که آدمیزاد از روز نخست تحمل کرده است و حس لجاجت و آزاد منشی و غرور او که باعث می شود وی زجر و سختی را تحمل کندوولی سر اطاعت در مقابل خدایان مستبد فرود نیاورد. افسانه پرومته از زمان شورش تیتان ها در برابر خدای خدایان آغاز می شود تیتان ها نخستین خدایان روی زمین بودند اما چون قدرت زئوس بیشتر از تیتان ها بود تحت سلطه زئوس خدای خدایان در آمدند اما مدتی بعد بر او شوریدند و همه بدست زئوس نابود شدند پرومته سرکرده تیتان ها پاپت بود که چهار پسر از کلمین دختر اقیانوس داشت اولین پسر ارب بود که زئوس او را روانه دیار تاریکی و وحشت کرد و به او فرمان داد تا آخر دنیا در آنجا بماند دومین فرزندش اطلس را به جبل الطارق تبعید کرد تا برای همیشه بار کره زمین را بر دوش خود نگه دارد و سومی را بدلیل اینکه سهم کمی در عصیان داشت بخشید. اما یکی از فرزندانش مجازات نشد و به بزم خدایان راه یافت او پرومته بود زیرا پرومته از اول می دانست که برد با زئوس است و در جنگ تیتان ها با زئوس شرکت نکرد.اما پرومته بجای اینکه عیش و نوش کند و از بودن در المپ لذت ببرد روح عصیانگری و تمرد را در خود تقویت کرد تا اینکه روزی بتواند انتقام خود را از خدایان بگیرد. پرومته آغاز به آموختن علم و دانش خدایان به نوع بشر کرد تا آنان را رقیب خدایان کند. و یه شب که زئوس و بقیه خدایان خواب بودن شعله آتش رو به زمین میاره و انسان رو از سرما نجان میده و مورد خشم زئوس قرار میگیره و جگرشو میزاره بیرون😔😔😔تا کلاغ در روز قیامت اون رو نوک بزنه و این شد داستان پرومته که به دلیل عشق به انسان این بلا به سرش اومد و من در اشعار دیگرتان بارها دیدم که از این داستان استفاده کرده باشین و اما شعر آه پرومته ی بی پروا شعله ی شوقت کور که آتش منم و از هرم این آواز احمدی ، زودا که حریق در حدیقه ی هوس افتد . و اینجا شاعر اشاره کرد که آتشی که من دارم هوس رو میسوزونه به پرومته طعنه میزنه و میگه آتشی که من بردم از آتش تو قوی تر بود خیلی لذت بردم و بارها خواندم و این شعر زیبا مبارک دوبزرگوار باشه 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻  پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۰۰
سلام مانابگذار بنویسم به صراحت واژه. قصص الانبیاء ید بیضا و شق القمر و عصای موسی به قدری تکراری است که تشبیه صورت به ماه؛ و چون شاعر داده ی جدیدی اضافه نکرده در خور اعتنا نیست. از حیث واژگانی هم شعر را به شدت نیازمند پرداخت می بینم. حتی ترکیبات شاعرانه مثل گوش هوش، سرو قامت، عصای ابهت بدیع و شگفتی آور نیستند. شعر در بیشتر سطوح به نثر تنزل کرده، بیراهه نیست بگوییم آنچه خواندیم شعر نیست، تمرینی است برای شعر. شاید گناه نویسنده اش این بوده که با تاخیر از داستان های عبدالمطلب و ابراهیم و موسی و پیامبر اکرم آگاه شده، اما گناه کبیره اش این است که از زاویه دید منحصر به فرد شاعر به نظاره آنچه رفته نمی نشینیم. داستان ها اغلب آن قدر پراکنده اند که به مخاطب اجازه همراه شدن نمی دهد. شاعر مرتب از این جو به آن جو می پرد و در این گریزها خلاقیتی نیست و اغلب طراحی نشده است. چنانکه کلیت داستان در مورد تولد پیامبر است اما شما رد پای موسی علیه السلام را نیز می بیند. در چنین شعری که آیینی است و بهتر بود به شجره طیبه منحصرا توجه نمود حال آن که حضور پرومته هم غریب است و هم آزار دهنده.
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۲:۴۶
هرچه میخواهم ننویسمشعر مانا وسوسه ام می کند! نیش قلم را به عمد می شکنم نوش مانا وسوسه ام می کند! مانده ام بنویسم به کدامین رنگ؟! که نه آهنگِ سرخ باشد و نه سپید رنگ! شعر من اگر نمی خواند یا نمی خوانی آنچه از قلمم در نگاهم اما به افق می رسی به نقطه ی آغاز نقطه ی شروع یک جرعه از هزاران ترانه و آواز زیر طاقِ کسرایِ دلم نیشتر بزن بجانم از احساس تا فرو بریزم از کنگره ی درد در همین خرابه های پر از راز بداهه ای پیشکش شعر فاخرتان  پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۳۸
 درود بر شما شاعرِ گرانقدر لایک شد شعر قشنگتون👍🌹  پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۵:۴۲
اما مومنم به یصلون علی النبیسلام و درود و ارادت مانای عزیز مانا باش و بمان در پناه خدا
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۶:۰۷
سلام مانای عزیزامید وارم شعر زیبایت مبارک مادر باشه . وصف دوست سخت است و وصف معشوق سختر و وصف ارزنده ترین بشر خیلی خیلی سخت.دوستانی که خورده میگیرند یا در حلقه اول صوفیان اند و یا معتقدانی سر سخت. ولی به کل از نظر ادبی شعر های وصفی از نوع تشریحی هستتد که به دید و قدرت تکلم ربط دارد.و به دایره کلام مربوط نمیشوند موسی و چوپان و مخالفت خدا برای نقد موسی بر کلام چوپان جواب دوستمون بود که نتوانستم بنویسم. ولی شعر زیبایت مانای عزیز نسبت به دیگر شعر هایت کمتر مرا به فکر برد ولی روحانیت بیشتری داشت که حتما خودت این امر را کنترل کرده بودی  پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۱۰
سلامو مبارک عزیزانتان باشد. همیشه به مهر بیافرینید.
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۱۷
سلام برشما جناب استا د جمشیدی .مهرداد.عرض ادب واحترام ببخشید که بنده دیدر رسیدم عذر خواهی مینمایم .البته سروده شما بسیار عالی وموردپسند همگان قرارگرفته وازنظراینحفیر هم بسیار عالی وبینظیراست موفقباشیدو سرفراز
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۹:۵۱
آقااا شنا بی نظیرییییی آفرررین آفرین ب ابن سواد آفرین ب این درک درست قلم
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۲۳:۴۷
درود و عرض أدبشاعر شور و عشق خالق واژه هاي بكر ********* ندیدم ماه صورتش را حتی به خواب پروانه ای و شگفتا از " انا بشر مثلکم " که در کت کلمات مانا نمیرود مگر کدامتان حلول خورشید را در آستین آدمیزاد دیده اید که پتک این عبارت را آیه آیه بر سرم میکوبید ؟؟؟ *********** ميخوانم شعرت و درهاي تازه اي به رويم باز ميشود هر بار مي آموزم قلمت را بايد طلا گرفت پايدار باشي پدر و معلم مهربانم  جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۰۱:۳۵
سلام وارادت درودهایم تقدیمتان شاعر نیک اندیش نوشته های شما را باید چند بار خواند کلاس خوبیست ممنونم زنده باشید به مهر 🌹🌹🍃🌹🍃🌹  جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۱۹
سلام و عرض ارادت حضرت مانای بزرگوارچند سالی است افتخار دوستی با شما و خوانش اشعار زیبایتان نصیبم شده و تعدادی از شعرهایتان را حفظ هستم. اگر چه اشعار کلاسیک را بیشتر می‌پسندم اما اشعار سپید شما که سبکی کاملا منحصر به فرد را دارند دوست دارم و از خوانش آنها بی‌نهایت لذت می‌برم اغلب اشعارتان سفره‌ی بزرگی‌ست که اسطوره‌ها و بزرگان و انبیای الهی میهمانان بلامنازع آن هستند و همانگونه که شیخ اجل می‌فرماید: بزرگش نخوانند اهل خرد که نام بزرگان به زشتی برد همانگونه که در قرآن کریم زیباترین القاب و صفت‌ها را موسی ع و عیسی ع و مریم و ... اختصاص داده همواره در اشعار شما زیباترین این اوصاف را به زبان فارسی به بزرگان تخصیص داده‌اید. درود بر شما و اندیشه‌های پرمهرتان قلمتان هر روز شیواتر و بلیغ‌تر باد درود و صلوات بر محمد مصطفی و خاندان مطهرش مبارک افراد و ساداتی که شعر را به آنان تقدیم کرده‌اید تقدیم به شما : تو شیرین‌تر از این جانی که میگویند شیرین است بهای عشق ارزان است با خونی که رنگین است چه حالی می‌شوم وقتی که یادت میشود الهام همان حسی که در غار حرا یا در فلسطین است به دور اضطراب شانه‌هایم جامه می‌پیچم امانت داری مهر تو یک تکلیف سنگین است ... موفق باشید عزت زیاد ⚘⚘⚘  جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۱۹:۵۰
... درود بر مانای عزیز
 جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۲۱:۲۸
عرض ادب و سلامبسیار زیبا و دلچسب بود زنده باشید بزرگوار دستمریزاد  جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۲۳:۲۳
سلام بر مانای عزیزویژگی برجسته شعر شما اشارات و تلمیحات تاریخی و اسطوره ای است که از دانش و مطالعات گسترده شما نشان دارد و بیشترین موفقیت شما را در سرودن میسر می سازد  جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۲۳:۵۶
درودجناب مانا،شعری بغایت قوی از شما خواندم.ذکرنامه ایی بود به سبک خودتان، چون همیشه زیبا و خواندنی اما امروز نقدی از یکی از اعضای قدیمی سایت در ذیل شعر یکی از دوستان در مورد شما و آن شاعر گرامی خواندم که بسیار تعجب اور بود،از شعرا و اعضای سایت گران قدر شعر ناب انتظار چنین برخوردی را نداشتم.گاهی انسان با حرفی نپخته و نسنجیده به راحتی پرده از خامی افکار خود بر می دارد.امید است بیشتر بیندیشیم و سنجیده تر سخن بگوییم.موفق و موید باشید
 شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۰۰:۳۰
و احمد خاتم انگشتری انسان شدکه هنوز دامنش بوی سیب حوا میداد و چرا آدم انسان میشود اینجا؟ بوی سیب حوا میدهد و فراموش کرده این بنی‌نسیان؟ مذکر شد از بهره‌ی چیستی مؤنث... نپنداری‌اش نیستی علی نقطه‌ی نون و زهرا ولی تمام جهان‌های باقیستی درود بزرگوار بهره‌ها بردم و رو سیاهی ندارد آنکه اندیشه دارد و اندیشیدن آموخته در این آیات (شعر) نشانه‌هایی ست لقوم یتفکرون  شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۰۸:۵۳
سلام مانا ممنون که خودت هستی و خودت را می سرایی من و تو نیک میدانیم و دیدیم خیلی از این تجارب و نظرات بالا را زمین میچرخد و نقطه ای برای رسیدن نیست به قول رسول زمین به شکل احمقانه ای گرد است و هر جا بروی میرسی سر نقطه اول .میدونی زیاد با شعر کار ندارم شعر رسالتش را کرده و بقیه را عاقلان دانند .... جالب بودن صفحه تو آینه که انگار همه چیز تکرار دیروز است مانا نمیدونی رفته بودم داخل تونل زمانی که وجود ندارد و در نظرات شعرت . توابین ..... زبیر و آیه ها و مدح اهل بیت . خوارج ...صفین و فریب و رشادت و جای رسول خوابیدن ....شجاعت عباس ......مار ی که هم صحبت حوا بود .قیل گمش . هملت .و پر متوس .مریم مجدله ناشی. تا تا تا خودم و تا راستی حال دلت چطور ه مرد رسیدی تهران بگو دو روز ماموریت خورده کسی چه میدونه شاید متاسفانه ملاقات کردیم .......ولی چشمات و نبند ی از فرط نور مسیحا 
شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۱۴
سلام دوباره به این سروده برگشتم و داغ دلم تازه شد از اولاد پیامبر خجالت نکشید؟؟؟ واقعا متاسفم بابت آن چیز که بهمون نسبت دادن به قول خودش وَاللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ ۖ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَقْضُونَ بِشَيْءٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ خدا خودش داوری میکنه و واقعا کیه جز خدا که بدونه!؟ هرکس که قضاوت کند یعنی دلش خواست استغفرالله جای خدا باشد و قضاوت و تهمت نشونه از شخصیت درونی خودش است دلمون شکست و دل تو بیشتر... ایکاش برای حرف مفت مالیات میگذاشتند تا خیلی ها سکوت میکردند یارب دل من خانه و مأوای که باشد طوفانزده ی عشق به دریای که باشد آب و گل این طینت من چیست واکنون هر لحظه دل من به تمنای که باشد هرگز لب من مزه ی وصلت نچشیده پس در هوس ساغر مینای که باشد من در شب یلدا به کمند رخ ماهی افتادم واین طره ی لیلای که باشد بلبل به چمن زار همی گفت یا رب این دیده ی من محوتماشا ی که باشد این گل که مکانش جبروت وملکوت است با عمر کمش او چمن آرای که باشد درکیش من آزادی و رندی است ولیکن با این همه امید به فردا … شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۲:۰۰
 
 شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۴:۳۹
سلام شعر خوب خوبه چیکارش میشه کردمبارک همه ی سادات و سیدها از جمله خودم که از سید بودن فقط ریششو دارم  شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۱۷
سلام ودر ودفراوانبسیار عالی وزیبا
 شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۲۲:۲۹
در کتابی مُبین خوانده بودمکه چه‌ها می‌رود بر سرِ من در کتابی مبین... آه! اما آن چه خواندم، نشد باورِ من بویِ تو، بویِ خوبِ تو را داشت؛ عَذْبِ آمیخته با عذابت لطفِ آمیخته با عتابت خطِّ لعنِ تو در دفتر من سهمِ من شد فراق و صبوری گریه میگیرد از حالِ خویشم شعله‌زادِ نگاهِ تو بودم مِهرِ تو سوخت بال و پرِ من غیرتِ عشق با من چه‌ها کرد! پیشِ غیرِ تو سَر خَم نکردم شش‌جهت؛ دام ...، اما نمی‌دید جز خیالِ تو، چشمِ تَرِ من جامِ شاهی به بارِ برادر خود نهادی که پیش‌ات بمانَم جامِ یوسف میانِ جوالم؟ من ندُزدیدَمَش، سرورِ من ! نَطعِ شطرنج را گستراندی مُهره‌ها را مقابل نِشاندی عشق، قربانیِ تازه می‌خواست ای فدایت دلِ کافرِ من! گاه‌گاهی برآشُفتم، امّا حرفِ کُفرانه ننهفتم، اما با همه از تو بد گفتم، اما؛ تا تو باشی فقط دلبرِ من هیچ کس مثلِ من عاشقت نیست هیچ دل چون دلِ من مبادا! ... شعریست از شاعر روشن ضمیر،جناب عبدالحمید ضیایی ،در وصف ابلیس مرتد عاشق! تقدیم قلم اهوراییتان .. بسیار قدرتمند و منحصر به فرد میسرایید شاعر .. بهره ها بردم گاه اختلاطها و کاربریهای جدید،در محیطهای سایبری چنینی که دارای شناسنامه ی فرهنگی- ادبیند ،منجر به نگرانیهایی از جانب مدیران گرامی میشود .. قطعا ، پشت این اتفاق حکمتی نهفته بوده ،امید که دوستوارانه و همدلانه طی شود .. با مهر  يکشنبه ۱۶ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۲۳
سلام و عرض ارادتسلام بر شما استاد بزرگوار بسیار زیبا و ناب قلم زدید پاینده باشید گرانمایه 🌼🌼🌼 بنده در اصل میرزا هستم و افتخار میکنم
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۱:۳۲
سلام شاید در ابتدا این ذهنیت در همه خطور کند که مازیار عقیده اش را به چه فروخت یا از چه ترسید که یکباره اینگونه شمشیر قلاف کرده از مانا میگوید خیلی ها آمدند حتی در پیام شخصی ازم سوال کردند میخواهم همینجا جواب دوستان را بدهم من هنوز هم با مانا جنگ دارم با یک شاعره شاعر کش مسافر کش عاشق من با شعرهایش جنگ دارم چون مثل او بوی حوا را نچشیدم و زایش خورشید را در دامنم ندیدم من آخوند زاده ام و مانا از تبار خودش و با او جنگ دارم و شعرهایش را آنقدر دوست دارم که میخواهم سر به تنش نباشد دوست دارم تمام کتابهایش را اسکندر وار آتش بزنم چون بزم تاریخ است و رقص حرام واژه ها دوستش دارم همین شنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۹ ۰۰:۱۴
درودبسیارزیبا وقابل تحسین
 پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۵۹
درود برای نقد و شکافتن شعر مانا به سراغ داستان های تاریخی شعرش نمیروم.و میسپارم به اساتید مسلط تر اما...آیه ی ۵۶ سوره ی احزاب،یصلون علی النبی در شعر مانا اشاره به آن داشت که فرمایش شد به فرشتگان که بر رسول خدا درود بفرستید،نظر من همیشه این بوده که چیزی در انسان هست که اورا بالاتر از فرشتگان قرار میدهد که به هیچ عنوان عبادت و نیایش نیست، حتی کیفیت آن هم نیست،چراکه فرشتگانی هستند که تمام وقت در حال سجده و ذکر پروردگارند اما به انسان تعظیم کردند،مسئله اینجاست که بشر به اختیار میتواند کاری کند که آنها نمیتوانند،کدام فرشته در کدام زمان میتواند به مادرش لبخند بزند؟یا به همسرش در هنگام مریضی پرستاری کند؟یا شبی گرسنه بخوابد که غذایش را به فقیر تری داده باشد؟در واقع همانگونه که در شعر گفته شد احمد خاتم انگشتری انسان شد،که هنوز بوی سیب میداد،همین گناه انسان بخاطر حوا خود دلیل بزرگی او هم هست،منم چنان آدم بخاطر هوس سیب حوا حاضرم مطرود شوم اما عشق خودم را بی نصیب از آنچه میتوانم نگذارم،البته در فقه میگویند حتما همین گونه است و این خود دلیل عدل الهی برای آمدن ماست وگرنه به گناه آدم ما دچار قهر بهشت نمیشدیم،از بزرگی انسان بخاطر اختیار که بگذریم میرسیم به انا بشر مثلکم...آیه ی ۱۱۰ سوره ی کهف،بگو من فقط بشری هستم مثل شما... جایی از دکتر شریعتی خواندم که حسین انسان فوق العاده ای نبود،بلکه حسین فوق العاده انسان بود، اگر کسی نمیتواند گناهکار باشد و گناه نکند کار بزرگی نکرده است،به عقیده ی من هم کسی که مثل همه انسان باشد اما گناهکار نباشد کار بزرگی کرده است، پیامبر را در کتب دبستان به ما روایت کردند که فردی هر روز وقتی پیامبر از در خانه اش میگذشت سطل زباله را روی سر پیغمبر خالی میکرد،بعد از مدتی روزی پیامبر دید آن فرد به پیشواز بی ادبانه اش نیامده و جویای احوالش شد و متوجه شد مریض شده و به عیادتش رفت و در نهایت هم آن فرد به دین محمد گروید،اما الان اگر نام پیامبر آمد و صلوات نفرستی میگویند سنگ میشوی.....با کمال تعجب...بال پر خدایی و ماورایی به چنین شخصیت های بزرگی دادن فقط تخریبشان میکند،باور کنیم در عین سادگی و زمینی بودن میشود خوب بود و پاک زندگی کرد همین دو نکته در شعر مانا مرا بس بود که از خرمن این تحفه سبدی پر کنم و بروم.با تشکر و سپاس درود خداوند بر پیامبر اسلام پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۲۹
درود"شیخ مفید" در کتاب امالی با اسناد خود از امام صادق(ع) نقل می کند که فرموده: «هنگامی که ابرهه بن صباح پادشاه یمن، اراده کرده بود که بیت الله را ویران کند و به این نیت حرکت کرد، عده‌ای از پیش قراولان لشکر حبشه، گله ای از شتران عبدالمطلب را به غارت بردند؛ عبدالمطلب به لشکرگاه آمد و اجازه خواست که پادشاه را ببیند؛ به وی اجازه داده شد؛ ابرهه در خیمه ای از دیبا و تختی از ابریشم نشسته بود که عبدالمطلب وارد شده، سلام کرد. ابرهه جواب او را داد و به جمال و هیبت زیبایش خیره ماند. سپس به عبدالمطلب گفت: برای چه آمده‌ای. گفتند: لشکریان تو گله ای از شتران مرا برده اند، شما دستور بفرمایید که آنها را به من بازگردانند. ابرهه از گفته او خشمگین شده و گفت: من آمده ام که شرف تو و قومت را ویران کنم، آنگاه تو شترانت را از من طلب میکنی؟ عبدالمطلب گفت: من فقط مسؤول شترانم هستم و کعبه نیز خدایی دارد که سزاوارتر و قویتر از همه در حفظ و نگهداری آن است. ابرهه شتران عبدالمطلب را باز گرداند و او هم به مکه برگشت.» سخنان هشدارگونه عبدالمطلب، ترس و اضطراب عجیبی را در لشکر حبشه حاکم کرد، آنان شب هولناکی را سپری کردند، به حدی که عده ای از اعراب که با او همراه شده و به مکه آمده بودند از کارشان بیزاری جسته، سلاح‌هایشان را شکستند و رفتند. قوای حبشه در یکشنبه، هفدهم محرم وارد مکه شدند. در این زمان خداوند پرندگانی شبیه پرستو را بر آنها فرستاد که از جانب دریا آمده بودند؛ پرندگانی که هر یک سه سنگ به همراه داشتند که با آن، لشکریان را مورد هدف قرار میدادند. این سنگ‌ها به هر جایی که برخورد میکرد آن را متلاشی میکرد و زخم و تاول شدیدی را در بدن ایجاد می کرد. در این حادثه، برای اولین بار، گیاهان و درختچه ها به وسیله سنگ‌ها متلاشی شدند. بعد از این واقعه، سیلی خروشان به راه افتاد که اجساد همه آنها را جمع کرده، به دریا ریخت. ابرهه نیز که به شدت زخمی شده بود، به یمن بازگشت و در آنجا در حالی که بند‌بند بدنش از هم گسیخته بود، درگذشت. و پیامبر رحمت در سال عام الفیل چشم به جهان گشود. رسولم وقتی بدنیا آمد پرستوها بر کوس ظفر کوبیدند و خون پیلان بی خبر تبخیر شد به یادم هست آنروز مردی از سلاله ی صبح به خیمه گاه شب رفت و گفت : اینک منم خداوند شتران این صحاری بی هاجر !! حذر کن حبشی از خدای حجرالاسود که تیری در چله ی منقار ابابیل دارد ساعتی بعد حیرت ابرهه باد کرده بود و احمد خاتم انگشتری انسان شد که هنوز دامنش بوی سیب حوا میداد در زیبایی و اثر بخشی این کلام که همواره آنرا فراشعر خوانده ام، کدام نقد میتواند حق مطلب را ادا کند، جز اینکه بارها و بارها آنرا خواند و غرق در زیبایی حیرت انگیزش شد پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۴۳
به نام و احترام شعر تکنیک های آرایه ای شعر مانا که آن را از نثر جدا میکند : ید بیضا-شقه-نیل-عصا(علاوه بر مراعات نظیر بین کلمات ، تلمیحی است از معجزات پیامبر و همچنین موسی که راویان گفته اند ) ضمنا عصای ابهتش با ماه صورتش آرایه ی سجع برقرار است و دو اضافه ی تشبیهی. سرو و سلام و سحری و رسول و پرستو = واج آرایی با حرف سین میباشد که کسی را در این تکنیک مانند مانا ندیدم. .... مردی از سلاله ی صبح (به تبار نیک عبدالمطلب اشاره ای شاعرانه بود) خیمه گاه شب (در تضاد با سلاله ی صبح و این بار اشاره ای شاعرانه به لشگر ابرهه) ... بسیار مهم: نام پدر ابرهه صباح بود،یاد آوری میکنم نامش صباح بود ولی مانا صبح را از لشگر پسرش سوا کرد.... خون پیلان بیخبر تبخیر شد(واج آرایی با حرف خ) ... حذر ،حبشی،حجر الاسود واج آرایی با حرف (ح) .... انصافا غیر از مانا کدام یک اینقدر با واژه ها تولید موسیقی میکنیم؟ .... حیرت ابرهه باد کرده بود که اینجا شاعر نگفته است ابرهه از حیرت باد کرده بود...خود بیابید پرتقال فروش را... احمد /خاتم / انگشتری / انسان و باز هم واج آرایی با حرف الف و ایهام کلمه ی خاتم که هم معنی نگین بدهد هم پایانی. آیا اینها نثر است؟؟؟؟؟؟؟؟ تا به اینجا از سلیقه ی عده ای استاد حیرتااااا!!!! کان کریم کلمات اولین اشهد عطسه ی آدم حریق در حدیقه ی هوس کت کلمات مانا این ها هم جلوه های دیگری از قدرت بینظیر دوست شاعرم در زایش موسیقی در شعر البته البته البته بدون ایجاد عروض.... حالا بر میگردم به تشبیهات مانایی این اثر : صحاری بی ها جر چله ی منقار ابابیل بوی سیب حوا گوش شعر گونه ی سرخ زمین پرومته ی بی پروا شعله ی شوق حدیقه ی هوس خواب پروانه پتک عبارت......کافیه یا ادامه بدهم؟؟؟؟؟ حالا تلمیحات: داستان معجزات موسی داستان شق القمر داستان ابرهه داستان آدم و حوا داستان هاجر داستان پرومته و این را اضافه کنم آوردن این همه داستان در یک شعر پیش از این کار حضرت فیل بود... ضمنا دو سوره از قرآن ( از قضا مجید ) در شعر بر قداست و ایجاد فضای معنوی آن افزوده است. سوال اینجاست: چرا مانا که استاد آشنا زدایی با اساطیر است، اینجا پیغمبر خاتم را نه تنها آشنا زدایی نکرده بلکه به توصیف کرامات او و شخصیت وی پرداخته است،جواب روشن است مسیر شعر اعتقادی از کوچه ی شعر انتقادی نمیگذرد.سر چشمه ی این شعر اعتقاد است نه انتقاد .... اگر با حوصله تمام گوشه های این شعر را جستجو کنم و داستان هایش و اساطیرش را باز کنم باید کتابی مفصل در خصوصش چاپ کنم.... البته روی سخنم با اساتید سایت وزین شعر ناب نیست،که از بنده هم به این نکات ریز و درشت مشرف تر هستند خواستم حرمت شعر واقعی را نگه داشته باشم فقط همین پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۰۱
سلامبدون شک این آواز احمدی، جوشیدن چشمه های ایمان در قلبیست که بر نفس چیره گشته ، چشم بر حقایق گشوده، انوار رحمت بر او تابیده و زلال اشک مهر تاییدش گشته.... و مانا... چه میشود اگر بگویم، این تو بودی که اسرار برتو آشکار گشت و روحت فراتر از مادیات از جسمانیت عبور کرد؟؟ چه می شود اگر به بانگ بلند بگویم در این عصر آهن، هنوز هستند انگشت شمار کسانی که نور از پس دیوار ببینند و تجلی روشن عبور از مادیات هستند؟؟ تو که در غریبی ات شکی نیست، غریبی دیگر از تبار غربا... و زمین و آسمان گواه غربتت... ندیدم ماه صورتش را حتی به خواب پروانه ای و شگفتا از " انا بشر مثلکم " که در کت کلمات مانا نمیرود مگر کدامتان حلول خورشید را در آستین آدمیزاد دیده اید که پتک این عبارت را آیه آیه بر سرم میکوبید ؟؟؟ پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۳۶
درود استاد گرامی زیبا مثل مادر سایه ی مهرشون برسر تان مستدام . خداوند نگهدار ماداران عزیزو رحمت بی انتهایش جاری بر مادران درگذشته --------- کاش می شد باردیگر یک نفس بویت کنم دوریت راغرق درامواج گیسویت کنم بی قرار بر قبله گاه شانه ات سر گذارم ، عاشقی با چشم آهویت کنم روحشان لبریزاز نور . پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۲۲
پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۲:۲۱
آه پرومته ی بی پرواشعله ی شوقت کور که آتش منم و از هرم این آواز احمدی زودا که حریق در حدیقه هوس افتد.... درود بر تو استاد مهربانم بی نظیر مثل همیشه قلمتون نویسا
پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۲۳:۱۴
درودهاااااابسیار عالی کلماتتون واقعا شگفت انگیزه ندیدم ماه صورتش را حتی به خواب پروانه ای و شگفتا از " انا بشر مثلکم " که در کت کلمات مانا نمیرود مگر کدامتان حلول خورشید را در آستین آدمیزاد دیده اید که پتک این عبارت را آیه آیه بر سرم میکوبید ؟؟؟ واقعا چند درصد از مسلمانان به روشنی عمیق محمد ( ص) پی بردند !؟ من جز ترویج تاریکی و پایین آوردن شأن و منزلت ایشان چیزی ندیدم شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۴۶
انا الحق کشف اسرار است مطلق جز از حق کیست تا گوید انا الحق همه ذرات عالم همچو منصور تو خواهی مست گیر و خواه مخمور در این تسبیح و تهلیلند دائم بدین معنی همی‌باشند قائم اگر خواهی که گردد بر تو آسان «و ان من شیء» را یک ره فرو خوان چو کردی خویشتن را پنبه‌کاری تو هم حلاج‌وار این دم برآری برآور پنبه پندارت از گوش ندای «واحد القهار» بنیوش ندا می‌آید از حق بر دوامت چرا گشتی تو موقوف قیامت درآ در وادی ایمن که ناگاه درختی گویدت «انی انا الله» روا باشد انا الحق از درختی چرا نبود روا از نیک‌بختی هر آن کس را که اندر دل شکی نیست یقین داند که هستی جز یکی نیست انا نیت بود حق را سزاوار که هو غیب است و غایب وهم و پندار جناب حضرت حق را دویی نیست در آن حضرت من و ما و تویی نیست شیخ محمود شبستری گلشن راز شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۵۲
انا الحق یعنی چه؟احتمالا داستان حسین منصور حلاج را شنیده ایم که در میان مردم میگشت و میگفت انالحق (من خدایم) و در نهایت به همین گناه که ادعای خدایی کرده، به طرز بسیار خشونت باری به دار کشیده شد. این سرنوشت برای عین القضات همدانی و شیخ شهاب سهروردی نیز تکرار شد. اما آیا واقعا آنها خدا بودند؟ عطار نیشابوری نیز در کتاب بی سر نامه خود درباره خودش چنین سروده: بار دیگر سالک حق حق شدم سالکی رفته، تمامی حق شدم من خدایم من خدایم من خدا فارغم از کبر و کینه و از هوا مولانا هم آشکارا شمس تبریز را خدای خود خوانده: پیر من و مراد من، درد من و دوای من فاش بگفتم این سخن، شمس من و خدای من و در یک رباعی درباره خود چنین می گوید: من محو خدایم و خدا آن من است هر سوش مجوئید که در جان من است سلطان منم و غلط نمایم بشما گویم که کسی هست که سلطان من است سلطان العارفین، بایزید بسطامی، در حلقه مریدان نشسته بود که از خود بی خود شد و ندا برآورد: «نیست خدایی جز من، پس بپرستید مرا.» یکی از مریدان گفت: سبحان الله یا شیخ! رو به مرید کرد و گفت: «سبحانی ما اعظم شأنی. یعنی پاک و منزه منم و چه بلندمرتبه جایگاهی است که من دارم.» مولانا این داستان بایزید بسطامی را در دفتر چهارم از مثنوی معنوی آورده و در میان آن پاسخ پرسش ما را نیز داده است: روزی بایزید بسطامی به مریدانش میگوید: "من خدا هستم". بایزید هنگام گفتن این سخن، مست می الهی بود و از خود کاملا بی خود، به همین دلیل در ادامه بدون هیچ پرده پوشی بیان کرد: "لا اله الا انا ها فاعبدون: هیچ خدایی به جز من وجود ندارد، پس مرا بپرستید!": با مریدان آن فقیر محتشم بایزید آمد که: نک یزدان منم گفت مستانه عیان آن ذوفنون لا اله الا انا ها فاعبدون صبح روز بعد که بایزید از آن حال بیرون آمد، مریدان به او گفتند که آنچه که تو دیروز میگفتی سخن درستی نیست (و کفر است). بایزید پاسخ میدهد که اگر دوباره به این حال رفتم و اینچنین سخنی گفتم، مرا با چاقو بزنید و بکشید، زیرا خداوند که جسم ندارد و پاک و منزه از ماده و جسم است؛ اما من جسم دارم. پس اگر چنین گفتم، مرا باید کشت: چون گذشت آن حال، گفتندش صباح تو چنین گفتی و این نَبوَد صلاح گفت: این بار ار کنم من مشغله کاردها بر من زنید آن دم، هله حق منزه از تن و من با تنم چون چنین گویم، بباید کشتنم بنابر وصیت او هر یک از مریدان کاردی را آماده کرد تا اگر دوباره چنین سخن گفته شد، بایزید را بکشند. بایزید دوباره مست و بی خود شد همه آن وصیتهایش را فراموش کرد: چون وصیت کرد آن آزاد مرد هر مریدی کاردی آماده کرد مست گشت او باز از آن سغراق زفت آن وصیتهاش از خاطر برفت زمانی که فروزه های خدایی وجود انسان عارف را پر میکنند، زمانی که حق بر وجود انسان چیره میشود، دیگر عقل ظاهر او از کار می افتد و آن زمان دیگر حق است که از زبان این انسان سخن میگوید و انسان فنا شده در حق، چون نفسش و من دروغینش به کلی نابود شده، مجرایی میشود برای جاری شدن خدا در دنیای مادی. عقل در واقع همچون پاسبان و پلیس است تا انسان کار خلاف انجام ندهد، اما وقتی که خود پادشاه (که پاسبان نماینده اوست) حضور پیدا میکند، پاسبان و پلیس دیگر سخنی برای گفتن ندارد؛ پس به گوشه و کناری میخزد. عقل سایه است و خداوند آفتاب. وقتی که آفتاب خود حضور کامل دارد، سایه که همان هستی مجازی ماست دیگر توانایی بودن را از دست میدهد: نُقل آمد، عقل او آواره شد صبح آمد، شمع او بیچاره شد عقل چون شحنه است، چون سلطان رسید شحنهٔ بیچاره در کنجی خزید عقل سایهٔ حق بُوَد، حق آفتاب سایه را با آفتاب او چه تاب؟ هنگامی که پری بر انسان مسلط میشوند، انسان کنترل خودش را کامل از دست میدهد. در این هنگام، هر چه از زبان آن انسان گفته میشود، در واقع گفته های آن پری است و نه خود آن شخص، به طوریکه شخص تسخیر شده که زبان تازی نمی داند، ناگهان تازی گوی می شود. وقتی که پری توانایی چنین کاری را دارد که بتواند کنترل یک شخص را در دست خود بگیرد و از جسم او برای بیان خود استفاده کند، پس چطور پروردگار آن پری توانایی چنین کاری را نداشته باشد؟ چون پری غالب شود بر آدمی گم شود از مرد وصف مردمی هر چه گوید، آن پری گفته بُوَد زاین سری زآن آن سری گفته بُوَد چون پری را این دم و قانون بود کردگار آن پری، خود، چون بود؟ اویِ او رفته، پری خود او شده شترک بی‌الهام، تازی‌گو شده وقتی که انسان به خود می آید، هیچ به یادش نمی ماند که چه سخنهایی گفته است، چون در حقیقت او نبوده که آن سخنها را گفته بوده است (در دانش روح شناسی و احضار روح نیز کسانی قادرند که روح را در کالبد مدیوم حاضر سازند و روح برای مدتی کنترل آن جسم را در دست خود میگیرد و از زبان او سخن میگوید.) نقش او فانی و او شد آینه غیر نقش روی غیر، آن جای نه گر کنی تُف، سوی روی خود کنی ور زنی بر آینه، بر خود زنی ور ببینی روی زشت، آن هم تویی ور ببینی عیسی و مریم، تویی انسان کاملِ فنا شده هیچ چیز نیست، او کاملا ساده و خالص شده است و فقط نقش و حقیقت خودت را به تو نشان میدهد. (دوستان توجه کنند که این فقط د بزرگان صدق نمی کند. در این جهان جز خدا وجود ندارد، همه چیز ارکان وجودی خداست. من و شما نیز روزی باید بایزید شویم که این در واقع هدف از آفرینش است. یعنی خدا را در خود داریم، اما هنوز به آن آگاه نیستیم. در همین اساس هر عمل خوب و بدی نسبت به دیگران انجام دهیم (نسبت به طبیعت، جماد، گیاهان، حیوانات و دیگر انسانها) چون آنها بخشی از خدا هستند، بازتاب آن کار به خود ما بر خواهد گشت. منتها بازتاب آن ممکن است در همان لحظه نباشد و در زمان و مکان دیگری باشد. اما بدانیم که قطعا به ما بر میگردد. در واقع این چکیده این مطلب آموزشی است.) مولانا در همین جا کلام خود را قطع میکند و میگوید بیش از این توضیح دادن جایز نیست و باید زبان را در کام کشید که خدا، خودش شما را به هنگام نیاز به دانستن بیشتر در اینباره ارشاد و راهنمایی خواهد کرد: او نه این است و نه آن، او ساده است نقش تو در پیش تو بنهاده است چون رسید اینجا سخن، لب در ببست چون رسید اینجا، قلم درهم شکست لب ببند، ار چه فصاحت دست داد دم مزن، والله اعلم بالرشاد مولانا در اینجا به کسانی که به این مراحل نزدیک میشوند، توصیه میکند که وقتی اینچنین تجربه ای داری و درونت را شادی ناشی از می الهی پر میکند، مراقب باش که اسرار را فاش نکنی. آن دمی که اینچنین خوشی را تجربه میکنی، بامی غیبی نیز در کنارت هست که روحت از آن آگاه است. پس این شادیت را همچون گنجی در خودت مخفی کن تا از بلا و افتادن از بام در امان بمانی. فاش کردن اسرار برابر است با سقوط روحانی: برکنار بامی ای مست مدام پست بنشین یا فرود آ، والسلام هر زمانی که شدی تو کامران آن دم خوش را کنار بام دان بر زمان خوش هراسان باش تو همچو گنجش خفیه کن، نه فاش تو تا نیاید بر ولا ناگه بلا ترس ترسان رو در آن مکمن هلا ترس جان در وقت شادی از زوال زان کنار بام غیب است ارتحال گر نمی‌بینی کنار بام راز روح میبیند که هستش اهتزاز هر نکالی ناگهان کان آمده است بر کنار کنگرهٔ شادی بدست جز کنار بام خود نبود سقوط اعتبار از قوم نوح و قوم لوط اما برگردیم بر سر این داستان که معنی آینه بودن مردان حق چیست؟ هر انسانی با دید خودش به جهان مینگرد. جهانی که هر انسان میبیند و برداشتی که از دنیای پیرامونش دارد مخصوص خود او است و متفاوت با نظر دیگران است و به همین دلیل همه انسانها با هم اختلاف نظر دارند (و به همین دلیل است که عرفا و فناشدگان در دریای وحدت اختلاف نظر را از دست داده و همه یک سخن یکتا میگویند). هر چه دانش روحی ما بیشتر میشود و ما بیشتر به اصل خودمان، یعنی آن نور مجرد الهی که حقیقت ما را درست کرده، نزدیک تر میشویم، دیدمان نسبت به خود حقیقیمان و دیگران و دنیای اطرافمان نیز به حقیقت نزدیک تر میشود. ما یک مرد حق را نیز با همان دید خودمان میبینیم، نه آنگونه که او حقیقتا هست. این دقیقا مانند این است که ما جهان را نیز از دریچه درک خودمان میبینیم و تفسیر میکنیم و آنچه که ما از جهان درک میکنیم فقط انعکاس فهم خودمان است و الزاما با حقیقت یکی نیست. اما مرد حق و انسان فنا شده، خود دیگر حقیقت ناب است و غیر حقیقت هیچ نمیبیند، چراکه او از دوگانگی رهایی یافته و در دنیای وحدت و یگانگی سیر میکند. اینگونه است که ما انسانها، او را با دید خودمان میبینیم و تفسیر میکنیم و او در واقع فقط آینه خود ما میشود بر اساس میزان درک و دانش روحیمان. بد نیست که در انتها روایت افلاکی درباره لحظه ملاقات شمس تبریز و مولانا جلال الدین را دوباره بخوانیم: افلاکي روايت کرده که روزي مولانا در حالي که از مدرسه پنبه فروشان قونيه بيرون آمده و بر استري سوار شده باتفاق جماعتي از طلاب علم ميگذشت، شمس تبريزي به او برخورد پرسيد: بايزيد بسطامي بزرگتر است يا محمد بن عبدالله. مولانا گفت: اين چه سئوال است؟ محمد خاتم پيغمبران است، چگونه ميتوان بايزيد را با او مقايسه کرد. شمس الدين تبريزي گفت: پس چرا پيغمبر ميفرمايد: «ما عرفناک حق معرفتک (تو را آنگونه که شایسته بود نشناختیم) » و بايزيد بسطامي ميگويد: «سبحاني ما اعظم شأني (پاک و منزه منم و چه بلندمرتبه جایگاهی است که من دارم) ». مولانا بطوري آشفته شد که از استر بيفتاد و مدهوش شد چون بهوش آمد با شمس به مدرسه رفت و تا چهل روز در حجره اي با او خلوت داشت.
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
سید هادی محمدی
سیاوش آزاد
مهدي حسنلو
ساسان نجفی(سراب) 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
ندیدم ماه صورتش را به خیال هیچ کلمه ای
که خود کان کریم کلمات بود
درودبرشما
بسیارزیبا قلم زدید
مبارک مادرودایی عزیزتون باشه