تقدیر عشق

به گمانم ز قرارت تن من پیر شود
و بَرایَت دِلِ من با همه درگیر شود

تو به یکبار بگو دلبرِ من تا به کجا؟
هنرم در پَسِ چشمان تو تحقیر شود

دلم از هِجرِ تو شد خانه ماتم زده ای
نکند باز نیایی و دِگَر دیر شود

[در دیاری که در او نیست کسی یار کسی]
باید این دست به دستان تو زنجیر شود

یا که این عُقده پیچیده به دستانِ خودم
لای موهای تو با شانه زَمین‌گیر شود

خوانده ام در شبِ یلدا غَزَل از طالِعِ خویش
کاش فالم به تماشای تو تعبیر شود