کشتار جمعی

یک کوچه ، یک مهتاب ، صد ها چشم بیکار
کشتار جمعی ! یاد داری ماجرا را ؟
یک واژه گفتم تا فقط یادت بیاید
هم کوچه و هم شهر و هم آن چشم ها را
●
در کوچه میگشتم به دنبالت که مردم
گفتند : او چندیست اینجا خانه دارد
رفتی ملاقاتش مراقب باش حتما
آن خانه صاحب خانه ای دیوانه دارد
●
درمانده ماندم ، پشت هم در میزدم من
غیر از صدا از در ، صدایی در نیامد
تا دیدمت ، بی وقفه دستت را گرفتم
کاری دگر از دست هایم بر نیامد
●
جا خورده بودی پشت آن دیوار ، آری !
من هم کمی از دیدنت جا خورده بودم
یادت نمی آید چه ها کردم برایت
یادت نمی آید دلت را برده بودم
●
تا گریه کردم گونه ام را پاک کردم
تا گریه کردی گونه ات را پاک کردم
خلقی به صورت چنگ میزد از خجالت
انگار من یک کار وحشتناک کردم
●
از بس که زیبا بودی و از بس حسودم
بر چشم بستن ، خلق را مجبور کردم
گفتی که دندان بر جگر بگذار گفتم
دیر است دیگر ، یک به یک را کور کردم
●
گردن زدن در شهر ما پاداش دارد
با ما فقط نه ، عاقلان با خود شکارند
برعکس آنهایی که میترسند از عشق
[ دیوانه ها دیوانه ها را دوست دارند ]
●
یعنی بگو آری ! مگو الله اعلم
یعنی پریشان تر مکن این بی زبان را
صدبار من این حرف ها را دوره کردم
یکبار هم باور نکردم داستان را
●
این داستان از بیخ و بن اشکال دارد
آهو اگر دلداده صیاد باشد
زیرا که در منشور کیخسرو نوشته ست :
شیرین نباید عاشق فرهاد باشد
●
گفتی که استدلال هایم منطقی نیست
گفتم مگر دیوانه منطق میشناسد؟
گفتی نه اما منطق دیوانه ها را
هر کس شود یک روز عاشق میشناسد
●
با حرف هایت حرف من را نقض کردی
از داستان خوانی به لالایی رسیدم
هنگام ( سر بر شانه بودن ) خواب رفتی
بیکار ننشستم برایت نقشه چیدم
●
آن شب به خود گفتم کتابی مینویسم
چون او نباید این چنین گمنام باشد
پس نام آن را (فاعلاتن ) میگذارم
منظومه باید با شما همنام باشد
●
باور نکردی نقشه ای دارم برایت
باور نکردم قبل اجرایش تو مُردی
گفتی که مردم هم به شعرم چشم دارند
آن قدر از چشمت سرودم ، چشم خوردی
●
یک کوچه ، یک مهتاب ، صد ها چشم بیکار
کشتار جمعی ! یاد داری ماجرا را ؟
یک واژه گفتم تا فقط یادت بیاید
هم کوچه و هم شهر و هم آن چشم ها را