شرار بودن

عشق را سرچشمه ی خورشید کردم باختم 
هستی ام را با غمت تجدید کردم باختم 
روح را پرپر نمودم در قفس نالیدمت 
موج را با دست خود تحدید کردم باختم 
عاشقی خواهد دل شیری که جنگد با قضا 
من از آنجایی که بس تردید کردم باختم 
سوختم اندر شرار بودن و نبود گریز 
بازی نقش هزاران بید کردم باختم 
خاکسار زندگی گشتم که اندر التهاب
طالع بی رحم را تمجید کردم باختم 
مست از خواب قرون برخاستم با شهریار
قوه ی تخییل را تشدید کردم باختم