پاکی بان

#شعرسبز / #چندآهنگ
به نام
پاکی بان جان

پاک بودن، زیبا بودن

و سپس پاکی و زیبایی را

به همه بخشیدن

و کسی را که می اندازد با غفلت

یا حتی با نخوت

پیغام کثیفی، خاری، داغی بر حوزه ی گلشده ات

در گرمای سوزان

یا سوز یخبندان

بخشودن، بخشودن

صدبار دگر، بخشودن

در چنین شهر شلوغی، بی شک، آسان نیست

مرا که می شناسید؟ 

نامه رسان قدیمی شهرم

سرگردان شده ام اما

لطفا کمکم کنید! 

اولین باری ست که در شغل خودم

این چنین سرگردان شده ام

این قَدَر مانده

این قَدَر وامانده

این قَدَر حیران شده ام

می گردم، می گردم، می گردم

و نمی یابم

و نمی یابم

و نمی یابم

واقعا یعنی در این شهر

خیابانی، میدانی، جایی

با این نام نداریم؟! عجب!

شاید هم من نمی یابمش

چه عجیب است! عجیب است! عجیب! 

و شما هم که نکردید کمک

کار سختی ست، می دانم

انتظاری هم نیست، ممنون ام

نامه ای دارم خیلی ویژه

تمرِ(تمبر) قلب است نگهبان درش

و درونش حتما

بهترین هاست. خدا می داند، با این حال

هرچه می گردم، می گردم،
 می گردم

نیست در شهر، نشانیِّ عجیبِ نامه

این طرف هاست، همین قسمت زیبای بلند:

"شهرک کوهستان

کوی آبشار

جنب چشمه

میدان گل

خیابان پاکی بان" 

امّا نه، آن جا، در آن جا

آن مردِ با لطف "کوهستان"

ترکیبی از این واژه هاست:

"آبشار، چشمه، گل"

مجموعش می شود: 
"پاکی بان"

- سلام بر همّتت

درود بر غیرتت

- سلام و درود، مرد مهربان!

آقای نامه رسان!

-پاکی بان جان!

دنبالت می گشتم

دستت را می بوسم

پیرایه پرداز خاک!

پاکیزه آواز  پاک!

شرمنده، شرمنده، شرمنده

حتما به بالادستی ها خواهم گفت

نه، بلکه با مردم، صحبت خواهم کرد

که نام خیابان را

خوانا، زیبا، برجسته

بر تابلوها کنند

آن را

با چشمان مان

آشنا کنند

کاری زیبا کنند

خیابان را

میدان را

اصلا شهر را

شاید همین فردا...

- نامه رسان جان!

از ما گذشتند

از ما بگذر!

مثل همیشه، باز هم هیچ نیازی نیست

- ای وای! باز هم مثل همیشه، شرمنده ی تو ایم

پاکی بان جان! 

پاکی بانِ جان! 

بی ادعای پاک! 

بی ادعای پاک! 

 

توضیحات

 چندآهنگ یا سبز، گونه ای از شعر است که در آن، به جای یک وزن خاص (مثل شعر سنتی) ویا یک وزن کوتاه و بلندشونده و حداکثر کمی مُنعَطِف(مثل شعر نیمایی)،
چند وزن مختلف به کار می رود و بر این اساس هم می توان کلمات و عباراتی را که در وزن اصلی نمی گنجند، در آن گنجانید و هم می توان فضاهای عاطفی‌ مختلفی را با تغییر وزن ایجاد کرد.
چندآهنگ یا شعر سبز، گونه‌ هایی دارد و هم در شعر سنتی و هم در  شعر نو به کار می رود و گونه ای از آن در میانه ی نیمایی و سپید، 
 منعطف تر و چندآهنگ تر از شعر نیمایی و موزون تر، قافیه گزین تر، قاعده مند تر 
 از شعر سپید است.
#محمدعلی_رضاپور (مهدی‌)