رمز شب

آسمان بارانی است☔️
نغمه خوانِ سَحراست،شَب هِنگام
شَب هِنگام، دعوت شُده ام
آسمان را جست و جو کردم 
در زیر تباهی ها و سیاهی ها
در شب، بادبان کِشتی آرزوهایم را اَفروختم
کِشتی ام زیر چتر آسمان لَنگَر انداخته
آسمان امشب،از من ،رمز شب میخواهد
رمزشب را میگذارم،تابوت
نمیخواهم خود را در تابوت بگذارم 
میخواهم امشب 
ناامیدی هایم را بپیچانم
در کَفن اَفکارم
اما آرزوهایم
آرزوهای کور،آرزوهای دور،
آرزوهایی ک نمیدانم ،روزی با من دفن میشود یا نه!
میگذارم در گَنجِه ای دور از ذهن
تا صُوُر خیالم 
تا روزی آن را بیابم
دریابم
میگذارم تابوت را زیر خَروارها خاک
تابوتِ نَداشته ها و نااُمیدی هایم را
تابوتِ غَم های دل رَنجور را
تابوتِ روزهای ناآرام را
تابوتِ نبودن ها و نَشُدن هایم را
تابوتِ تنهایی هایم

و اشکهایی که بیصدا میریزد زیر باران
میگذارم زیرِ خاک مَتروک
تابوت را، میپیچم ،دَر خاک
اِمشب در تکاپوی ذِهن،خیال
همه را زیر خاک مدفون کَردم 
به اُمید روزهای خوب
به اُمید روزی که برآرم خورشید
تا بگیرم دَستی
تا بیابم چَتری
که ببالم به روزهای قشنگِ احساس
رَهگُذَر با من باش: 
صبحِ سَحر نزدیک است.
زندگی،عشق،تنفس،اُمید، نزدیک است
اِمشب همه با من رَمز شب را تکرار کنید
رَمز شب تابوت اَست...