شیطان در باغ

 شب بو گفت که دیشب نم باران مهرت گرفته بود .
بخت  بلند این گل ببین که از قضا آن شب خفته بود .
تمام روز سایه بان شب بو بودمو خسته بودم.
من تمام روز برای آمدنت به دعا نشسته بودم .
نمی دانم چرا خورشید دلش را به  دل چشم چران آفتابگردان بسته بود .
چشم را  روی مراعات حال همسایه سرمایی از گرما گریزان  بسته بود .
در خواب دیدم که برایم  داشتی از آفتاب رنگین کمان می بافتی .
گمانم همان لحظه بود که برای از بر شدن تنم  به  زمین می شتافتی .
بیدار که شدم بر تنم مهر مهر شبنمت برجسته بود.
تر بود لبم با اینکه بی بر از غنچه های  بسته بود .
چه غریب بود غمی که روی این لحظه نشسته  بود .
انگار که دنیا خالی و قدم های این لحظه خسته بود.
خواستم بگویم از عهدی که میان عشقه و شیطان بسته شد.
عشقه هرز شد دمی ک پیچیده به پر و پای حسن یوسف های  وارسته شد .
درید پرده برگ و گفت ببینید این بی عفت باور نکردیم من و شمعدانی .
فایده نداشتیم عشقه شد زندانبان و گلهای باغ همه شدند  زندانی .
دست آخر وقتی رو شد دستش که باغ مسخ شده بود
 پر از علف های بی رحم و عهدهای دیرینه فسخ شده بود 
حکم دادن به آتش زدن به صرفه نبود چیدن دانه به دانه آفتهای بی برگ و بر 
دستت درد نکند که باریدی  دستت نبودحیف که تقدیر بود بسوزد خشک و تر .
باکم از مرگ نیست که خزان لاجرم در راه بود حسرت ندارم که پیش پای خزان خشکیدم .
گوارا هست رستگاری به هر هیئت و به هر دست گواراتر کز  دست باغبانم چشیدم.
باک ندارم که مهرم رانده از باغ و  دل باغبان شده بود.
باکم از آنست که تصمیم باغبان از جنس شیطان شده بود .
ببارباران ببار  ای رود جاری  ای آمده از ناودان بهشت. 
ببار روی این جهنم روی تنم روی بخت روی سیاهه سرنوشت .

دستی بایدت  حالا  که چون وحی از غیبت  آمده که بهر رستاخیز تو را قفا زده 
حسن یوسف و شمعدانی زود زود آب بده نمیبینی که شاعر توهم از فرط گرما زده