خودراازروزمره گی رهاکنید

بیایید
خود را . از روزمره گی رها کنیم
از هرچه هست
پول ، مالکیت ، نام و آوازه
حباب قدرتِ دردسترس
 تکرار مکرر عادت ها
تراژدی و کمدیکِ
حرکاتِ از اساس ناموزونِ
ملعون مقدس نما
قفس بایدو نباید ها
 
ازکلاف مگویِ
هزار پاره یِ هزار تکه یِ هزار لایِ هزار تو
 طلسم خواب جادو
 خوف سربارِ بی دلیل
 سرزمین کین
 فضای پراز تیغِ بی دریغ
 
 
راهی چندان دراز
تا دوردست
تا فراسو ،  نیست
تا نوشدگی
تا آفاق حضور
سرزمین بی کران نور
مقصد ،
پیشِ پایِ شماست
همه ی درد ما –
از روز مُرده گی ست
 
این گونه زندگی
بحز بی هودگیِ محض نیست
 
اگر
تشنه گان زلال جویبار حقیقتید
خود را از این وادی ظلمت
رها کنید:
ما ،
خواب آلوده یِ حریمِ ناامنِ خویشتنیم