ناز یاران

ناز یاران را کشیدن ز ازل شد کار ما
اما جدایی بیشتر از نازها شد یار ما
خطی از ابروی یارم برکشیدم ای عجب
با همان یک خط ابرو میزند بر تار ما
سینه را بر سینه‌‌‌ آن گل فشارم تا که او
حس کند از راه سینه روزگار تار ما
او ز الطافش به ما آرایه ی دوران بداد
اما ندانستم که او خواهد شدن سردار ما
ما سه بودیم و خدا بر ما خدایی میکرد
او به ناز و عشوه آمد پانهاد بر چار ما
شب بکام خودکشید این گریه بی جامه را
مه به ما خندید وشد یکباره سایه سار ما