سیرت هوس بازان

از شراب عشق مستِ خراب گشتم

در صحرای دل ،غـرقِ سراب گشتم

تمام هستی ام کردم حصارت

تمام جـان و دل کـردم نثارت

اما تو رفتی و جفای روزگار

طعم تلخش کرد بر من آشکار

تو رفتی و کبوتر عشق بی دانه ماند

تو رفتی و جان و دل ویرانه ماند

ندانم کجای زندگی اشتباه کردم

کجای قصه را من سیاه کردم

که تا چشمت به غیر من فتاد

دلت لرزید و قصد بر او نهاد

از من رمید و به سرعت دوید

از برای عشقِ او قلبت تپید

چنین است سیرت هوس بازان

عشق می ورزند همچو طوفان

سیر می شوند و رهایت می کنند

برای هوس خود فدایت می کنند

می روند و بجا می ماند ویرانه ها

این چنین است عشق ورزی دیوانه ها

عشق به خدای واحد تماشایست

باغ گل و سنبل و شکوفایست