( عصیان )

بیدلم در شعر و نامم در زمانم هیچ نیست

من که نومید جهانم از نشانم هیچ نیست

------

غربت  و تنهاییم یاران شبهای  بلند

زین جهان بیکرانه قسمت ما هیچ نیست

------

دردها دارم به سینه خفته در روج و روان

شادیم گاه محبت , انتظارم هیچ نیست

------

رسم عالَم این چنین بیرحمی و سنگین دلی

کَس نپرسد از من و , داء و , دوایم هیچ نیست

-------

فقر و ناداری و محنت سهم  ما از این جهان

ترسم از  رب النعم , کان جهانم هیچ نیست

-------

این جهان فقر و بلا و ان جهان درد  الیم

سهم ما جز , اتشی اماده , دیگر هیچ نیست

------

رفعت و جاه و مقامم نامده رفته به  باد

کان سرابی بود  در خلسه , به  یقظه , هیچ نیست

-------

هیچ اندر  هیچم و دانم که هنگام ممات

سنگ قبری یا مزاری , ختم و ذکری , هیچ نیست

-------

اینکه گفتم درد ما بیچارگان است و همه

امد و رفت فقیرانی چو مارا گو ,  حسابی هیچ نیست

-------

انکه پول و اعتبار و مسند و قدرت نداشت

حق اب و گٍل در این ماوا برایش هیچ نیست

------

دردها  و  رنجها را  خلق کرده بهر ما

اغنیا و اثریا را , بهره ای زان هیچ نیست

------

سر به افلاک ربوبی من کشیدم چند بار

بهر مسکینان , تو گویی , در فلک هم , هیچ نیست

-----------------------------------------------------------------

اثریا = ثروتمندان  ,  یقظه = بیداری

قال رسول الله ص ( الناس نیام  اذا  ماتوا  یقظوا ) = مردم در خوابند انگاه که بمیرند  بیدار میگردند  .

اگر عمری بود فردا از امید شعری قرار میدهم . 2 / 10 / 91

-------------------------------------------------------------------------