چیستی اِی عشق تا اَز تو نِشان در این هَیاهویِ جَهان پِیدا کُنَم
رازِ زیبایِ کُدامین دَفتَر شِعری بَرایِ بی وَفایان تَک بِه تَک اَبیاتِ تو مَعنا کُنَم
دَر بِه دَر گَشته تَمامِ عاشِقان دَر حَسرَتِ دیدارِ رویَت دَر دِل صَحرا و کوه
گَر بیابَم ذَره ای اَز گوهَر نابِ وُجودَت جُمله ی عالَم بِدان زیبا کُنَم
دَر حَدیثِ عارِفان بِنوشته داری خانه ای اَز جِنسِ دِل اَما هِزارین تِکه اَست
بِشکَنَم این دِل که شایَد خانه ات گردد بَرای این طَلَب، شَب تا سَحَر بَر دَرگَه ات نَجوا کُنَم
گَشته نابینا نِمی بیند کَسی زیباییَت هَر کَس دَرون ظُلمَت و تاریکی اَست
گَر چِکانَم قَطره ای اَز مَرهَمِ دَریایِ بی پایانِ تو، دیگَر نَمانَد ظُلمَت و دِل ها هَمه بینا کُنَم
هَرکه شُد لَبریزِ اَز اَسرارِ تو خاموش گَردد، لَب بِچینَد، نَکُنَد با کَس سُخَن
هَر کَسی گویَد سُخَن اَز رازِ تو، این جانِ شیرین مُژده یِ آن قلبِ بی پَروا کُنَم
اَندر این دورانِ بی سامان، چه بِسیارَند این مَردُم وَلی دِل مُرده اَند و نا اُمید
تو هَمان آبِ حَیاتی هَمچو آن خِضر نَبی لَشکَر بَرایِ وَصلِ تو بَرپا کُنَم
دَر غَمِ نادیدنَت دِل ها هَمه مَحزون شده، اِی دوست رویی بَرنَما بَر عاشِقانِ سینه چاک
تا کِشَم تَصویری اَز آن رویِ ماه اَت، بی نهایَت مَردُمان بَر پَرده یِ نقاشی اَم شیدا کنم
دَر شِگِفتَم زیستن بی تو چِگونه می توان، اِی جانِ جان، اِی دِلبَرِ شیرین زَبان
کَز جفا و دوریَت دیگَر نَباشَد رَمَقی بَر تَنِ آزُرده یِ مَن، تا بَر فِراق و هِجر تو سودا کُنَم
بسیار زیبا و جالب بود
دستمریزاد