اسرار تنهايى

با عرض سلام خدمت شاعر عزیز

دوتا نکته خواستم ذکر کنم
جسارت بنده رو عفو کنید
اول اینکه شروع شعر در تاریکی شب شروع میشود
( در خیالت در شبانگاه و در پی اش در سکوتی به جا مانده از طروات صبح) اینجا مُراد اینست که صبح و روشنایی نزدیک است در صورتی که فضای شعر تنهایی و خیال در شب است و در ادامه
مپرس از من امشب هم کجایی؟
فضای شعر دوباره رسیده به شب

و نکته ی بعدی اینکه
( در ادامه ی شعر
سپیده میدمد بر رخسارِ شبانگاه
خبر از صبح میشود
اما دوباره در ادامه ی شعر
به سمت تاریکی میرویم و فضای شعر دچار تغییر میشود
بخندی بر من دیوانه امشب و....)
تصویره شعر مخاطب را گیج میکند

البته شاید بنده اشتباه میکنم و نگاهِ سطحیِ بنده را ببخشید🙏
موفق و پیروز باشید🌹

درود بر شما شاعر عزیز
نقد جناب شریفی خوندم این آشفتگی زمان میتونه جریان سیال ذهن شاعر باشه
و ازنقاط قوت نوشته ایشان اما در این شعر 2 نکته اصلی که باید مورد توجه قرار بگیره
1.تاکید وتکرار شاعر روی واژه ی شب است شاعر نیاز نداره واژه شب در شعر استفاده کنه چ برسه به تکرار آن باید شب را نشان بدهد با مهتاب و ستاره وحال و هوای آن و ترکیبات اضافه و حشو در شعر موج می زند
نکته دوم زبان کهن استفاده از واژه هایی مثل خلوتگه در جایی که نه در حصر قافیه ایم نه زیر چوب وزن در زبان کهن قدمای ما به زیبایی سروده اند حال نوبت ماست به زبان معیار بسراییم
شاعر در سبک های نو باید هماره 2 نکته را مورد توجه قرار بده اول اینکه هر واژه ای که استفاده میکنه در اختیار ساخت شعر و در راستای کلیت شعر باشه و آن واژه پرداخته بشه دوم مختصر نویسی رساندن پیام شاعرانه در کوتاه ترین حالت ممکن که مخاطب شعر رانصفه ول نکنه
جناب معینی عزیز رقص قلمتان را دوست داشتم