ضحاک

مردم از جولان جمشید به ستوه آمده اند
وَ از این خشم و هیاهو پُلی می سازند
که به ضحاک رِسَند و مغز هایی که به میل
به دهان مار های تاج و تخت اندازند

مغز ها آتش ماران به خاموشی برد
وَ به ضحاک وَ التهاب او پایان داد
وَ رگ غیرت آهنگری از آن مردم
به خوشی و خواب او پایان داد

تیشه بر ریشه مردم به جایی نرسد
پیله ی ظلم و ستم مار برون می آید
تیشه بر ریشه ضحاک وَ آغازش آن
وقت باشد که از این ظلم جنون می آید