سالها بوده ایم مسکین و مستمند

سالها بوده ایم 
مسکین و مستمند 
حالا ترفیع درجه پیدا کرده ایم 
شده ایم بیمار کُرونایی 
خانه نشینِ
منتظر به زنگ ترخیص 
از زندگی پر از نیرنگ .
نه سعادت قرنطینه یی بودن 
نداشتیم هنوز
که بشویم میهمان ِ
گسترده ی این زمین .
نشسته یم بر سفره تنگمان 
می خوریم خون جگرمان 
و می میریم به همین راحتی 
در اسرع وقت .
و راحت می شویم از داغ مستحقی.
حقمان همین است .
ما مستمند و مسکین و فقیریم . 
میمیریم در خانه خودمان 
دست بر سفره ی خودمان 
ما بیمار کُرونایی این زمنیم .

سعادتی ست بر سفره ی خود مستمند و فقیریم و

 وحالا نشسته ایم بر سفره تنگ خود به تب بیماری کُرونایی

روح انگیز ( فرح ) امیدی - شیراز 
1398/12/21