شرط تبسم

شرط تبسم
گفتی: بخوان که فصل ترنّم همیشگی ست
عاشق شدن به شرط تبسم همیشگی ست
گفتی: بخوان که با غزلت زندگی کنم
حالا بگو که قطعه‌ی چندم، همیشگی ست؟!
من دست از فریب دلم وا کشیده ام
اما فریب حسرت گندم همیشگی ست!
کی می‌شود کویر، به صبحی وضو کند؟
وقتی به جای آب، تیمّم همیشگی ست
هستی، بدون عشق ندارد شکوه ناب
مستی، بدون فاصله با خُم همیشگی ست
وقتی که چشم، مدعی ترک عادت است
آتش برای درک تکلّم، همیشگی ست
هر گاه می‌روی، به خدا؛ خسته می‌شوم
از این سخن که عشق و تفاهم، همیشگی ست!
گفتی بخوان، سرود تو، آیینه‌ی من است
گفتم: ولی به شرط تبسم همیشگی ست

قم – ۱۳۷۶