تنها بیا

دنیا ترازویش به هم خورده
یک کفّه سکه، کفّ دیگر جان
دیگر کج و معوج شده حتی
شاغول ترین شاهینِ این دیوان

رفتم بخاکم پشتِ دنیا را
با عقده ی دیرینه ای از درد
تختی ترین بودم ولی او با
داور تبانی کرد و خاکم کرد

خاکِ زمین، مصری شده بی نیل
این خشکسالی هفت ها سال است
پایان نمی یابد مگر ما را
یک یوسفِ دیگر بگیرد دست

حتی شده بی سیصد و اَندی
یا بی مسیح و خضر و بی الیاس
هر لحظه و هر طور می خواهی
تنها بیا با یاس یا بی یاس‌

شاعر: شهرام مؤدب