چه شود دوباره امشب غم دل کنم به غایت
قلمی زنم به کاغذ که بود شریک نایت
بَرِ دوستان عنایت دلِ دوستان شکایت
چه نویسم از دلِ درد که شود حریم پایت
به زبان نگویمت کن به عمل شکفته بینی
رهِ کاروان روی تو برسی مقام و جایت
غم دل برون ز ته کن تو شوی چو بلبل مست
به فراقِ غنچه طاقت نبود کنی شکایت
قلمی کشم به سینه که انیسِ دل بگردد
نفسِ خموش امشب ببرد تو را نهایت
ببرد خوشم ز دنیا چه شود دیار عقبا
به عمل دهد چه کردی که تو بوده ای عنایت
پریان به صف خوشامد ز قدح شراب حاجت
ببرم ز اوج رحمت که بود مرا کفایت
چو به لحد جا گرفتم دل خود روانه دیدم
که برون بجستم از تن بر آستان حکایت
ز طرب مرا ببردند به مقام و جاه و منزل
چو شهی شدم در آن جا و نبوده ام جنایت
قفسی که بشکند دل بپرد به اوج اعلی
حیوان ز بند شهوت تو بدان مقام وایت
دو سه پنج روزِ دنیا نفسِ طنین دارد
تو بخود قبول کن که بروی دیار بایت
ولیا که زمزمت پُر ز شرابِ نابِ رنگین
قدحی بده به من پُر که خورم کند برائت
ولی اله بایبوردی
بسیار زیبا و دلنشین بود