مرجان یوسفی.آذردخت
"پــــــاییز بـــــانـــویــی اســـــت"
پـــاییــز بــانـــویــی اســــت
کـــه از بـــاران بــــهــار
و ســــرمـــای زمـــــستان
پــیراهــنی بــه انـــدازه ی
تـــمــام دلـــهــره هـــایــش دوخــــتــــه
پـــایــیز بــــانــویـی اســـت
کـــه بـــرگ هـــای ســـبزش را
ســـرخاب و ســـفـــیداب مــــی کــــند
و آنـــگاه کـــه چـــشـمان مــــنتــظــرش
بـــه راہ مــــعــشـــوقــه اش مـــی مـــاند
طـــغــیان مــــیـــکـــند
گــــاه ســـرد مـــیشــــود
و گــــاه تـــب مــــیکند
مـــی گـــریــد
و تــــمــام عـــاشــقــانـــه هـــایـــش را
بـــــر روۍ بــــرگـــهـــایـــش مــی نــویــسد
و بـــه دســـت نــســیـم مـــی ســپـارد
پـــایــیز بــانــویــی اســــت
کـــه قـــــرن هاســت عـــاشـق مــیــشـود
و در پـــایـــان مـــرثـــیـه خـــوانـــی مــی کــــند
نــــمــی دانــــم پــــایــیز نــــســـیان دارد
یـــا ذات زنــــانــــه اش
تــــکــرار مـــکـــرر
عــــاشــــقــانـــه هــــایـــش اســــــت
عیدتان مبارک