باده پرستی

درود بزرگوار
مناجاتی بسیار زیبا و عارفانه بود
دستمریزاد

درود بر شما

باسلام وارادت
خواندم ولذت بردم
اندیشه نابتان همیشه توانا ست
ایامتان به شادی
درود درود
ادیب دانا وتوانا

پرکن پياله را
كاين آب آتشين
ديريست ره به حال خرابم نمي برد .

اين جامها
كه در پي هم مي شود تهي
درياي آتش است كه ريزم به كام خويش
گرداب مي ربايد و آبم نمي برد


من با سمند سركش و جادويي شراب
تا بيكران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستارة انديشه هاي ژرف
تا مرز ناشناختة مرگ و زندگي
تا كوچه باغ خاطره هاي گريز پا
تا شهر يادها
ديگر شراب هم جز تا كنار بستر خوابم نمي برد
پر كن پياله را

هان اي عقاب عشق
از اوج قله هاي مه آلوده دور دست
پرواز كن به دشت غم انگيز عمر من
آنجا ببر مرا
كه شرابم نمي برد
آن بي ستاره ام كه عقابم نمي برد


در راه زندگي
با اين همه تلاش و تقلا و تشنگي
با اين كه ناله ميكشم از دل
كه آب! آب!
ديگر فريب هم به سرابم نمي برد
پر كن پياله را ...!

فریدون مشیری .

درود ..................

درودتان باد دوست من
مناجاتی زیبا سرودید
دست مریزاد