یلداترازیلدا

گریزان  قایقی هستم  دراین  دریای طوفانی       

به گردا  گرد هر  گرداب    باچشمان  بارانی

شدم بازیچه  امواج ودور     افتاذم  از ساحل         

مرا دریاب ای   دریا   در این اندوه طولانی

بخوان   مارا  به پای    آبشار     ناز گیسویت           

 ویا یک شب قدم بگذاربرچشمم  به   مهمانی

سرودم ازسمرقند  لب   و  تاجیک   چشمانت      

روان چون  اشگ چشمانم وبرسبک خراسانی

خماری تشنه  مهرم  نمی تابی به من خورشید      

شراب نور می  خواهم   ومی دانم که می دانی

غزلهای   ترم ازنام  شیرین     توسرشار است           

پراز  فریاد     فرهادم نه    سردارم نه سامانی

کویرانتظارم     سالها   درحسرت    روزیست       

 که تاازجام چشمت   حرعه   عشقی    بنوشانی

به یادت می سرایم امشب این دلنامه رادرسوز     

چورقص    گیسویت    درباد  باحال    پریشانی

زچشم     دلربایت   یاسها   الماسها   چیدم         

که درصحرای احساسم چنین سرسبز میمانی

 شبی ایکاش   برلب بوسه ام  مستانه بنشانی       

 سپس آرام    در    اعوش    پرمهرت   بمیرانی

غریبی    بیقرارم    درشبی     یلداتر   ا زیلدا        

 نه برچشمان من خوابی ته شب را صبح وپایانی