پائیز

پاییز
پاییز میرسد به دل کوچه باغها
تا تازه تر شود غزل درد و داغها
با رنگ رنگ برگ درختان روزگار
آویزه میکند بخود از چلچراغها
پاییز نغمه کوچیدن است و باز
پر می شود چنار بلند از کلاغها
همپای نم نم باران و رقص بید
می گیرد از ترانه خوبان سراغها
برکنده جامه ز تن شاخ نسترن
تا پر کند ز خون دل خود ایاغها
پاییز کوبه به در می زند که هان!
گاه رهیدن است و زمان فراغها