چو علی پرده در پردۀ پندار ندانم

وه که روشن تر از این خانۀ خمار ندانم

چو علی پرده در پردۀ پندار ندانم

کوله بار همه رندان که به روزش پر روزی

روزه دارم بده جامی ، شده افطار ندانم

از کرامات علی سیطره در جنگ احد شد

من بجز صلح از این حیدر کرار ندانم

سینه بگشا قدحی ملتمسم شُرب جمیلا

به ترازوی نگاهش گل از این خار ندانم

شب قدری که سحر شد همه در جذبۀ وصلی

یحتمل رخصت وصلت ز علی یار ندانم

خم کن این قامت شیطان بده قد قامت مردان

که به خمخانه عرفان شده معمار ندانم 

به زمینی که نشاندی تو به سر پنجه نشائی

خیر آن چاه که از آن شده پر بار ندانم

نه به هر شب به سر آید نه به یک شبگذرانی

گلعذاران هزارت شده بیدارندانم

هان به حرم نظری در غزلی نام تو جاری

بی ادب بودم اگر من دگر انکار ندانم

شب قدر است و من اینجا همه از روز بگفتم

خورده از جام رحیقت سهل و دشوار ندانم