آینه بی غبار

آینه بی غبار
چه بگویم زدل و صبر و قراریکه ندارد
تاب افروختن و سوز و شراریکه ندارد
مگر از روزنه اش رخنه کند نور امیدی
برسد مژده ای از فصل بهاری که ندارد
شرری کو که به تاریکی عمرم بفشاند
طالع بخت من و لیل و نهاری که ندارد
وعده دادیکه دلم را مگر از غم برهاند
عطری از دامن گُل بوی نگاری که ندارد
اثر از چهره مهتاب ندیدیم و از این پس
وای بر حال شب و اختر تاریکه ندارد
با زمستان فراق تو بسوزیم و بسازیم
در خیال غم هجران و بهاری که ندارد
کیمیا از چه بسازم که سزاوار تو گرود
با مطلای کم از خاک و عیاری که ندارد
دیده معصومی از این پنجره بردار و ببند
به همان آینه و گرد غباری که ندارد