دل من

به دل گفتم به خون بنشین از این غم              

نیازت را بدانم تا به این دم

غم دنیا درونت لانه کرده                

غم عشقی تو را دیوانه کرده

بسوز از ریشه تا آزاد گردی               

نمانی در قفس تو شاد گردی

به وقت گل بدادند ارمغانت                 

ببردند این تن و روح جوانت

بدادندت نوید زندگانی                

نوید عشق و غوغای جوانی

تو را از سینه ام بیرون کشیدند              

دل پاک مرا در خون کشیدند

تو را بردند صیادان بی دل               

همه اندیشه ام کردند باطل

هوادارِ مِی و میخانه گشتی               

برفتی از برم بیگانه گشتی

نصیحتهای عالم را شنیدی                

ولی جز روی دلبر را ندیدی

کنون آشفته و مغموم هستی                 

دلی بیچاره و مظلوم هستی

صدایت میکنم ای قلب بیمار               

خدارا زین اجانب دست بردار

بیا در سینه ام تا جان بگیرم                

بمان بر جا که تا درمان بگیرم

مرا جز تو امیدی در جهان نیست             

 تو را جز سینه ی من آشیان نیست

بیا ای دل که بشکستم ازین غم              

نشستم از غم گردون به ماتم