من و ماه و تو

تویِ جاده یِ توری صبحمون
بهشتِ بنفش وُ به یغما ببَر
منو تازه کن تا تمنای دشت
به آهنگ غمگین  فردا  ببر


من از مرتع شیشه رنگی روُ که
پُر از عطرْپارست میچینمِش
برام ساحل مهربون، غربته
مث بوی بارون، نمیبینمش


سکوتت، حواسم روُ پیدا نکرد
پَر دارچینیِّ کوهم ، شکست
مث لنف خورشید، تو برکه ها
هوای کویری که تنهاس نِشست

شقایق، واسه رقص تالار مِه
عبای بهاریشو پوشیده بود
شکوفه مث بوته ی نسترن
شراب نگاتو ندزدیده بود

مث تاک وحشی تو الیاف باد
مث نیلهْ_ ابر پریشون بخون
برام از سرود زمستون نگو
مث کاجی از یشم، زیبا بمون

تو آیین بیمرز تنهاییمون
تو دربار مهتاب، تکرار شو
شبو پولکِ دامنه شهرمون
یه بوسه میون من و ماه و  تو...