بوسه

درود بر ستایشگر معروف
بعنوان اولین تلاش برای سرودن غزل خوبه، در واقع عالیه
وزن شعر سرگردونه، درواقع سالمترین وزن مربوط به مصرع (من ستایشگر معروف لب ناب توام) هست
اگه همین وزنِ فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلات(_لن) رو محور و معیار وزنی شعرتون قرار بدید و بقیه مصاریع رو بر اساس اون بسرائید، غزل روونی میشه، ولی در این صورت باید ردیف (گرفتم) تغییر کنه چون وزن این ردیف (فعولن) هست و در وزن مصرع معیار شما نمی گنجه.
مثلاً:
بوسه ای در شب تاری لبم از یار گرفت
وای از آن بوسه که لب از لب دلدار گرفت

آتشی بود که جانم همه در عشق بسوخت
چشم خیسم همه شب حسرت دیدار گرفت
...
این دو بیت بداهه صرفاً جهت اشاره به وزن مصرع( من ستایشگر معروف لب ناب توام) بود که وزنی درست و دلنشین داره.
در پناه حق باشید

سلام و عرض ادب
احسنت برشما هم به خاطر سرودن این شعر و هم روحیه ی نقد پذیری... متأسفانه گاهی دیده شده بعضی از دوستان گزینه ی نقد را فعال می کنند ولی تا بزرگی مانند جناب زارع از این جمع نقدی بر شعرشان به عنوان راهنمایی می نویسند رو ترش می کنند و جواب گستاخانه ای می دهند که این سبک من و روش من است و...