بی شعر، بی نقاب

  
حلقه ی احتراق ارغوان ها،
در دستم
 شراب دشت لاادریگران شب ،در چشمانم
عطرسار ربانی محمد، در گیسوانم
.
.
.

آه ای نگاه لال!
ای بغضِ در آستانه ی کرنش!

ای الوهیت سوخته،
بر چهره ی بردگانِ در سکوت..
مرا از کسوف کرانه ی مریمها
 به صحن نصرانیان غروب ببر
مرا
در شبخند بنارس
به بقعه های برائت باد برسان

.
.
.
از  آوای  والهای عاشق،
با کفر کبود امواج برقصان

از  راز سپید  پسح
در سبوی ستاره بمیران
و در  سورت سرخ آسمانها با من باش
،

چونان
سوگندی از خاکستر و خون
در خلیج قهر خدایان خسته از تقدیر
چون  نور
پیدا و پنهان،

من بی تهاتر ع‌شق
در دستار کلمه،
من بیشعر
... بی نقاب
در ربنای رُزهای گرم خورشیدفام دلم
به تو می اندیشم

..