سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        \من اسیرِ من \

        شعری از

        سید مقتدی هاشمی پرست

        از دفتر کتاب شعر زندگی نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۱ فروردين ۱۳۹۸ ۲۰:۵۹ شماره ثبت ۷۲۵۴۲
          بازدید : ۶۱۷   |    نظرات : ۱۴

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید مقتدی هاشمی پرست

         
        داستا نی      گویم      از    فردی    نجیب                                                
        خوش بیان و، خوش زبان ،  فردی عجیب
        همره   مردم  ، به    سیرِ  رسم   و    راه                                             
         رهنمایِ   مرد و  زن   ،  هر سال  و  ماه
         هوشِ   وافر  داشت   ، ساعی،  اهلِ  کار                                             
        کمترین کس    داشت   چون   او   پشتکار
        با   تعمق    ،   کار      زیبا           آفرید                                                 
         ثروتِ    وافر     ، فراوان    شد     پدید
        گفت   :     این   ثروت   کجا   باید   بَرم ؟                                             
        گر    جهان       آباد     سازم   ،    بهترم 
         گر   جهانی   سازم  ، ره   چون بهشت !                                             
         حاصلی  کَس تا کنون   هر گز    نکشت !
        دست  گیرِ م     مستمندان     در     جهان                                                  
        تا  رهانم   خرد و ،  کودک  ، هر    زمان 
         الغرض ،     نیت    ،    چنین  آغاز  کرد                                                   
        شیوه  خوبی    بدین سان  ،   سا ز    کرد
        نان   و    مسکن ، جامه و ،   آب  و، غذا                                              
          بهر    مردم   شد     فراهم   ،   هر کجا      
          بَهر ِ آموزش ،  کتاب   آورد   و      جا                                                    
         تا  بیا موزد  سخن  ،  انصاف   و ، راه
          راهِ   دین و    انبیا  را  پیشه    ساخت                                                   
         عزت و صدق و صداقت   ریشه  ساخت   
          از     قضا   این تربیت     تاثیر     کرد                                                
          وا  رَهانَد   خویشتن  ،     تغییر     کرد
           حاکمان   را    ظالم و  بد  راه  خواند                                                   
          کٌشت هرکس را  که  او  همراه  خواند
          ما ل و   ، اموال و،  زمین و،هر مقام                                                 
          در یَدِ خو د    بر گرفت با یک     پیام:
        ما   همه  در     خدمت    خلقیم   و   بس                                                 
        هیچ  قصدی   نیست   جز خدمت  به کَس
        جمع   کشتنند     ساده    لوحان      فقیر                                                     
        همره   لٌمپَن      و     افرادی        حقیر
          تا  بگیرند   خدمت  ،  از    مردِ   نجیب                                                      
         نیست    اصلا   بهرِ  این   مردم ، عجیب
         معتبر     کرد   آن       گدا های     لییم                                                       
         بی خبر     از روحِ  رحمان   و  الرحیم
          قدرت   این   مرد نیک  و      مردمان                                                         
          گشت  حاکم  بر زمین در  آن    زما ن
         از شعارِ " من  توانم"  هرچه    ساخت                                                        
         گر کسی باور ندارد  ،  شانس    باخت !
        غّره شد بر خود ،که    "عقلِ کل" ،  منم                                                          
        کار بی من ، کی   توان   ، گر   من   کَمَم!؟
        مردمانِ َرسته  ،   از   رنج     و    عذاب                                                          
        جمله هشیارند   و  ،   در     فکرم    مذاب
        خدمتِ  خلق  است   ، راه و  ،   رسمِ    ما                                                            
         روحِ  ایزد    رخنه    دارد     جسمِ     ما
        عاقلان  ، مهجور     ماندند       در   قفس                                                           
        دورِ   او   آن    جاهلان    ماند ند و ، بس
        تا که     بعد   از     مدتی     طعمِ     مقام                                                       
         همر هِ   مال   و  ،    زمین   و ، شغلِ تام
        دور کرد او  را    زِ   راه  خوبِ  و راست                                                        
        رفت راهِی را که شیطان  هر چه  خواست
        تا   که   دشمن    در جوارش  ریشه    کرد                                                          
        یارِ   نادان     ، رخنه   در    اندیشه    کرد
        او   فقط خود را     نگه   کرد  و، نه    کس                                                            
         غرّه  چون فرعون شد   و   افتا د       پس     
        "مقتدا"   من    بود   من را ،  باخت  پاک                                                              
         زندگی   را   فکرِ   نادان   ،  کرد     خاک
         
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عليرضا حكيم
        سه شنبه ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ ۱۰:۲۸
        درود بر شما
        خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۰۸:۲۳
        با تشکر بسیار از توجه جنابعالی
        ارسال پاسخ
        عباسعلی استکی(چشمه)
        سه شنبه ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ ۲۳:۵۲
        درود بزرگوار خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۰۸:۲۲
        با تشکر بسیار از توجه جنابعالی
        ارسال پاسخ
        کبری یوسفی
        سه شنبه ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ ۱۱:۲۰
        سلام بزرگوار
        درودتان بسیار زیبا قشنگ سروده اید
        موفق باشید ودرپنا ه خدا
        خندانک خندانک خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۱۵:۱۴
        از توجه جنابعالی بسیار سپاسگزارم
        ارسال پاسخ
        همایون طهماسبی (شوکران)
        سه شنبه ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ ۱۳:۱۸
        درودتان
        خندانک خندانک خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۱۵:۱۵
        از توجه جنابعالی بسیار سپاسگزارم
        ارسال پاسخ
        ابوالحسن انصاری (الف رها)
        سه شنبه ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ ۲۲:۰۷
        درود برشما......... خندانک خندانک خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۰۸:۲۸
        با تشکر بسیار از توجه جنابعالی
        ارسال پاسخ
        حاج مهدی عاطف
        سه شنبه ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ ۲۳:۴۲
        خندانک خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۱۵:۱۵
        از توجه جنابعالی بسیار سپاسگزارم
        ارسال پاسخ
        م فریاد(محمدرضا زارع)
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۰۳:۴۲
        درود آقای هاشمی پرست گرامی خندانک
        آفرین بر شما و این مثنوی زیبا و رسا خندانک خندانک خندانک
        جسارتاً:
        فکر میکنم مصرع(گر جهانی سازم... چون بهشت) اشکال تایپی داره

        یکی پیوسته در بند هوا و خاک گردید
        یکی آهسته از دینار و دنیا پاک گردید
        یکی از فرط شادی اسفلین سافلین شد
        یکی از دولت غم سید افلاک گردید...(م. فریاد)

        آفتاب اندیشه تون تابان خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        چهارشنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۸ ۰۸:۳۵
        با تشکر بسیار از توجه جنابعالی،بله "و"در مصرع مورد نظر جا افتادده ممصرع درست به این صورت است:
        "گر جهانی سازم و ره چون بهشت"
        باز هم سپاسگزارم
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6