نوبهار

بر چهره ی گل نسیم نوروز خوش است
بر طرف چمن روی دلفروز خوش است
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش ومگو ز دی که امروزخوش است
گویی سالهاست این سرزمین آکنده از پرتوهای پر مهر هور بوده است و مهربانی در گور خفته.زمستان و شبهای سرد رو به زوال است.هاتف بهار بار دیگر در طبیعت اتراق کرده و زمین مأوای فرش زمردین و خلعت نوروزی گشته است.
دانه مهربانی را در زمین معوج،بریان شده و بی آب و علف خودخواهی بکارید.خاک را از عاطفه و احساس لبریز کنید و قدری خورشید عشق بر آن بتابانید.ابرهای سیاه تزویر را کنار بزنید و پنجره های قلبتان را از کربت و اندوه بزدایید و با لذت به رویش دانه تان بنگرید.
بهار تنها فصل رویش گیاهان نیست؛امیدوارم در این نوبهار طبیعت زمین قلبتان را از علفهای منحوس شرنگ و خودخواهی آکنده ساخته و مهربانی ،دوستی و مهر و محبت را در آن بپرورانید. 
سال نو بر شما فرخنده باد
با آرزوی بهترینها
شقایق خوش طالع