غلط نامه

من به تو عاشق شدم ،تو قصد جانم کرده ای
کشف چشمت میکشد، تو دیده بانم کرده ای
دیگران در بند عشقی کاغذی دنبال یار
بر سر کویت به زنجیری قپانم کرده ای
گفته بودم آنکه با یک عشوه عاشق میشود
نیستم،اما به لبخندی تو آنم کرده ای
من که عمری سر به سجده رو به کعبه میشدم
بت شدی و عاقبت جز بدانم کرده ای
از برای بوسه ای هر روز منبر میروم
حکم کردم واجب و ترک لبانم کرده ای
گفته ای ترسم ز شیرینی این لب جان دهی
آخر منت به سر ها در جهانم کرده  ای!
خط نوشتی وعده ی دیدار دریای شمال
خود جنوبی راهی مازندرانم کرده ای
گاه گاهی با رقیبانم سخن گویی به ناز
کارد را محکم فرو تا استخوانم کرده ای
ظهر با چادر نماز مشکیت مسجد روی
حس کنم عاشق به گلبانگ اذانم کرده ای
عصر موهای شرابی میدهی در دست باد
پیرو اسلام و باده همزمانم کرده ای
گاه میخندم گهی دود از سرم خیزد برون
در دل کوه یخی آتش فشانم کرده ای
من فغان کردم ز بیدادت گهی، چون کودکان
وعده ها پستانکی توی دهانم کرده ای
قبل تو کش لقمه میخوردم ولی این روزها
بهمن کوتاه را تو آب و نانم کرده ای
بر لبان دوستان تا خنده ای پیدا شود
این من بیچاره را موضوع فانم کرده ای
بر منی که جاهلی کردم در عشقت خر شدم
بار سنگین بار ها بیش از توانم کرده ای
گفتمت من عاشقم با من بمان تا آخرش
بس غلط کردم تو جاری بر زبانم کرده ای
مانده ام در کار خود،تا کی به دوری سر کنم
رک بگویم عاقبت ناخن فلانم کرده ای...