شوکران

من دوستت دارم ولی
گفتی که ماهم نیستی
گفتی که از من بهتری
بس کن ،خدا هم نیستی
من دوستت دارم ولی
تو غافل از احوال من
یک روز گفتی بعد ازین
هرگز نیا دنبال من!
معشوقه گر با دلبری
جان هم بخواهد نوش باد
اما به منت ،عاشقی
در نطفه اش خاموش باد
آخر فراموشی گرفت
هرکس به پایش سوختم
لعنت به من که بر تنم
رخت صداقت دوختم
با هر که رو بازی کنی
دم از خدایی میزند
نیت به ماندن تا کنی
ساز جدایی میزند
وقتی صبوری میکنی
گوید که او دیوانه است
شاید که سودی هم در این
بخشیدن مردانه است
ظلم است در حق کسی
بیش از توان خوبی کنی
حتی عذابت گر دهد
مانی و ایوبی کنی
بگذار بارش بر زمین
وقتی که مقصد رو نکرد
ور نه خطابت این شود
مجنون مست دوره گرد
وقتی رهایش میکنی
خیزد به سمت دیگران
اما پشیمان می شود
از خوردن این شوکران
نادم شود از کرده اش
اما بهایش کم که نیست
عذری برای این دل
ماتم زده مرهم که نیست
آن روز برگردد ولی
حسی که با من هست نیست
لطفی در آن برگشتن از
بیراهه ی بن بست نیست
ای کاش این آینده را
امروز تصویرش کند
عشقی که کشفش میکند
امروز تسخیرش کند
امروز اگر گویم نرو
باز آش و بازم کاسه هست
فردا بداند قدر این
آیینه ای را که شکست...