طعم شیرین مرگ

آن روز که خسته و فرتوت
 در غربت روز های سرد زمستان
بی کس و تنها
خاطرات پشت سر را شخم میزدم
آسمان ابری بود
و باد سرد زمستانی
تمام تار و پود تن را در می نوردید
شانه ها خالی
دست ها پر از اندوه و درد
و چشمان کم سو
صدای سکوت گوش را کر میکرد
لرزش دندانها
حرف ها در گلو
و زانوها سست
سقوط را هزاران بار
در سر متصور میشوم
طعم شیرین مرگ
پرواز روح
و پایان قفس