فرمانده

طبعِ شعرم گوشه ای افتاده و مرطـوب شد
شکلِ پیکــانی  قراضه خسته و معیوب شد
.
عـابــری بـود ایـن دلــم تنهـا کنــارِ جـمعیــت
تا که بی علت به یکباره سرش مضروب شد
.
فصـل هـای بیشمـاری منتظــر بـــودم...ببیـن
طــاقتـــم  یـادآورِ  صـبــــرِ دلِ ایــــوب شد
.
من همان فرمانده ای هستم که طردش کردی و
عنصـری خـائن میـانِ لشکرش محسـوب شد...
.
تا که رفت از شهر عشقت گوشه ای تنها و دور......
اتفــاقـا ! بعـــدِ  رفتـن  بیشتــــر محبــوب شد
.
بعدِ تــو  هر جــای دنیـا کـه بگــویی رفتـه ام
قصــه ام  چــون داستـانِ  اِبن شهرآشوب شد
.
وضـعِ من چون پادشاهی که شکستش قطعی و
عاقبـت تنهـا پنــاهش جـرعه ای مشروب شد
.
علیرضا آرین مهر