تب مرداب

سلام

شعری که به سایت ارسال کردید ازشما نیست از ادیب الممالک فراهانی ست .




سلام استاد سید احمدی زاده عزیز لطفاً این شعر را حذف فرمایید. چون جزو موارد سرقت ادبی ست . درپناه حق

با عرض سلام خدمت شاعران گرامی و سرکار خانم حسین زاده
طی بررسی و مقایسه شعر خانم مریم محبوب و اشعار آقای ادیب الممالک فراهانی ،مطلع شدیم که از لحاظ وزن و قافیه و ردیف شباهت در این اثر مشهود است و به نوعی سایه نویسی انجام شده است . صرف اینکه فلان قافیه و فلان کلمه  استفاده شده را نمی توان به عنوان سرقت ادبی محسوب دانست .خانم حسین زاده با تیزبینی ذاتی شان موفق به دیدن شباهت های بسیار دو اثر شده اند که قابل تقدیر است .
همه ما چند اثر داریم که تحت تاثیر اشعار بزرگان سروده ایم .امیدواریم خانم محبوب  با بهره گیری از توانایی های خودشان اشعاری با اثر انگشت خود در سایت منتشر نمایند و ما را تحت تاثیر قرار دهند .
از خانم حسین زاده هم تقاضا داریم قبل از انتشار خبر سرقت ادبی مدیریت سایت را در جریان قرار دهند . سپاس گزاریم .

درود بانو به جمع ما خوش آمدید

به شعر ناب خوش آمديد بانو

درود و سلام
زیبا و دل انگیز سروده اید
آفرین
رقص قلمتان پاینده

سلام درود برشما بسیار عالی

سپاس از عنایت و اظهار لطف شما

شاعر گرانمهر
استاد
مریم بانوی محجوب
با سپاس بسیار
از آفرینش این غزل معنا گرا که وصف الحال این روزگاراست .
برایتان موفقیت بیشتر
سلام

خوبیم و خواب
اسوده باش کورش
که همه بیماریم......
.......
نمدانم چرا شعرتان من را یاد این چند خطم انداخت
......
افرین شعری زیبا بود .....از یک بانوی هم ولایتی

درودتان بانو محبوب

توفیـــــر ندارد دگــرم دوسـت به دشـــمن
چون دون صـــفتی دامن احبــاب گرفتــــه

بانوی گرامی
سروده ای بس زیبا و دلنشین و استادانه
امید است سرزمین مان بانوان فرهیخته چون شما بیشتر داشته باشد
برایتان شادی مدام وبهروزی تمام آرزومندم
پایدار باشید در سایه حضرت دوست

سلام و عرض ادب
بانوی گرامی خوش آمدید
سروده ای زیبا خواندم و لذت بردم ان شاءالله هر روز متنعم به این اشعار زیبایتان شویم

توارد
یکی از مباحث مهمی که از دیرباز در سنجش و مقایسه اشعار وجود داشته است و البته در بسیاری از موارد باعث ایجاد اختلاف بین ادیبان و شعراست، بحث توارد است.
اگر اغراق نباشد بر تمام صاحب نظران در عرصه شعر دانستن مسائل مربوط به بحث استقبال، اقتفا، توارد و ... واجب است و هر صاحب نظری قبل از قلم چرخاندن در سنجش و مقایسه بین دو شعر باید به عمق این مطالب آگاه باشد و در این بحور غوص کرده باشد.
به رسم گذشته گوشه ای از این مطلب را دوباره در کنار هم مرور می کنیم تا شاید در رفع هاله ی ابهام گامی برداریم و سهمی داشته باشیم در رفع سوء تفاهم هایی که از دیرباز بوده، هست و بعد از ما هم در این عرصه خواهد بود و قابل بحث است.
شاعری که در اقتفای دیگر شعرا می سراید امکان دارد در زمینه وزن و ردیف و یا حتی قافیه و موضوع سروده اش گام بردارد. این گام زدن در مسیر فلان شاعر را خالق اثر می تواند اشاره کند و البته اشاره به این موضوع در اغلب شعرایی که به اقتفای یکدیگر گام می زنند پسندیده و مشهودتر است.
در استقبال شاعر با نمود کاملا واضح، مصرع یا بیت عاریه ای را نشان دار عرضه می کند. سرمشق گرفتن از اشعار دیگر شعرا برای هر شاعری نه تنها نقطه ضعف محسوب نمی شود بلکه رسمی است دیرین که یکی از اهدافش را می توان سنجش قدرت بیان شاعر با دیگران دسته بندی کرد.
اما توارد، مطلبی دیگر است.
در توارد، دو شاعر در زمان های مختلف، با اندیشه ای متفاوت، بدون این که از یکدیگر قصد سرمشق گرفتن داشته باشند، سروده ای را گاه با یک مضمون، با یک وزن، با یک قافیه و ردیف و در مواردی حتی با واژه هایی مشابه قلمی می کنند.
اگر در این مطلب که منشاء آفرینش از خمیره ای واحد است که در زمان جاری شدن و ورود به مقام حضرت ایجاد به کثرت می رسد بیندیشیم مسلما آفرینش یک شعر هم تابعی از آن خواهد بود که از زبان دو شخص منفرد جاری می شود.
در نظر گرفتن اینگونه ی مطالب و دیدن با چنین دیدگاهی خیلی از مسائل پیچیده و دشوار را بدون این که حتی شاعر بخواهد برایمان دلیل و برهان بیاورد، ساده تر خواهد کرد.
شاید بتوانیم بدون ورود به قضاوت، با نگاهی روشن تر به قضایای مربوط به شعر شانه های خود را از امکان ورود به لغزش و اشتباهی ناخواسته سبک کنیم.
با تمام این احوال هستند کسانی که با سپر قرار دادن بحث توارد خود را مجاب کنند و شانه ی خود را از سنگینی بار استفاده از اشعار دیگران سبک کنند ولی آن چه قلم سیاهه کند را خواه ناخواه می توان در آثار بعدی و قبلی تمام شعرا باز هم بررسی و موشکافی کرد.
اما هدف از تقریر این سطور، چیزی نیست الا رفع سوء تفاهمی که بین دوستان عزیزمان بانو طاهره حسین زاده (کوهواره) و سرکار خانم مریم محبوب پیش آمد که امیدوارم نافع بوده باشد.
عزت زیاد
هفدهم ربیع الاول – چهارم آذرماه 1397 خورشیدی
وحید سلیمی بنی

دوست عزیزم جناب پارکی
سپاسگزارم

با سلام و سپاس جناب سلیمی نیای بزرگوار

چه مثالی است میخ و آهن و سنگ؟
دل آدم کجاش از سنگ است؟
هرچه باشد دل است و خانه ی عشق
گرچه سنگین و گاه بد رنگ است
این مثل بشنو عقل صاحب دل
از زبان گفت آن که دل تنگ است

بسیار زیبا و دلنواز است

مصرع از استاد سخن سعدی شیراز نقل شد
مرا معذور بدارید