.
تا شروه خوانی شاعرم،شاهانه مهمانم نما
تا نکته دانی زائرم، بیگانه مهمانم نما
من زائری بارانی اَم کی؛ ازخودت می رانی اَم؟
ای مونس تنهانی اَم، در خانه مهمانم نما
شایسته ی شادابی ام، تا شاهدِ شیدایی ام
شمعِ شبِ حیرانی ام ، پروانه مهمانم نما
ای حاتمِ خوان کرم، ای سرور وتاجِ سرم،
باکفترانِ این حَرَم، شهدانه مهمانم نما
ای ساقیِ دُردی کشان، چرخی بزن جانانِ جان
پُر کن قدح را بی امان، پیمانه مهمانم نما
داری ز حالِ من خبر، ای زاده ی خیرالبشر
ازآن مَیِ مستان اَثَر ، بی چانه مهمانم نما
آمد ربیع خوش نوا، دارد پیام از ماسوا
خوشبوترین عطرِ خدا، ریحانه مهمانم نما
صدمژدگانی بهرِمن، صدباغِ یاس ویاسمن
با صدقدح از باده ی؛ خُم خانه مهمانم نما
باشد جنان جایم اگر، کاوَرده ام ازاو خَبَر
عیدانه اعطایم کنُ ، دُردانه مهمانم نما
خیرسرم تا شاعرم، گلواژه ها دَورو برم،
با خاطراتِ عاطرم،فرزانه مهمانم نما
بارِ گناهِ مهدوی، هفتادُ من از مثنوی
از او به نسیان می خری؟ بیعانه مهمانش نما!
غلامرضا مهدوی
دروداستادبزرگوارم
زیباقلم زدید