هیچکـس

تو همان هستی که می خواهی و بس
می کشد در ما خدای ما نفس
آرزو  ها  می برد  ما را جلو
گاهی هستند آرزوها پیش و پس
آدمی باید بیابد توسعه
ور نه دنیا نیست جایی جز قفس
زندگی صد سال هم بی حاصلیـست
تا که سرگرمی تو با این خار و خس
من خطابم هیچکس جز خویش نیست
با تو هستم ای جناب ِ  هیچکس
این منی که هست گرفتار منی
می دهد در عرصه جولان چون مگس
اینهمه دل دل نکن کاری بکن
داد خود خواهی به داد دل برس