تشرف کافری ام

رفتم به ســـــــــــــــــــراغ قلم و دفتر شعر 

تا در دل شب ، عقده دل بــــــــــــــــاز کنم

اما چه کنم تا که قـــــــــــــــــــــلم را دیدم

ناچار شدم که گریه ، آغــــــــــــــــــاز کنم

بسیار نوشـــــــــــــــتم که تو شاید روزی

تنها بنویسی ، که « سلام ، نامه رسـید»

اما چه کنم به حــــــــــــــــسرت ِ  نامه تو

دل مُرد و دگر نشانی از نامــــــــــــه ندید

با بغض گلو  و هق هقم در دل شـــــــــب   

ای دوســــت  دوباره طبع  شعرم گل کرد

جوشید  بدون مـــــــکث صد مصرع ناب

تا دیده،  تماشـــــــــــــــــای قد بلبل  کرد

با غمزه چشمان و خم زلـــــــــــف سیاه  

از جرگه عارفان ، کجــــــا می بری ام ؟

ای کـــــــــــــــــعبه آمال ، خدای دل من

تبریک بگو ، تشرف ِ کافـــــــــــــری ام

تا صبح امـــــــــــــید و آرزویم  بدمــــد

سوگند،که روز خوش نصــــــــیبم نشده

در دشت  پر  یاس سفید و گل ســــــرخ  

جز عشق تو  ، هیچ کس حبــــیبم نشده  

در وصف تو ای قــــــناری دشت جنون

محتاج به فـــــــــوت و فن اشعار نی ام

در مکتب چشمان تو شاعر شـــــــده ام

رقصی به نما ، به ساز دیــــــوانگی ام