عهد

 به ياد عهد خود هر دم دلم را شاد می کردم

سراسر دردو غم بود اي خدا آخر تو مي داني

تمام هستیم ، زآن رو چنین فریاد می کردم

ببين قدم كماني شد دگر مويم سپد اكنون

 تمام لحظه ي تنهائيم را ياد مي كردم

همه روزو همه شب انتظارت بوده ام ديگر

 غم و درداي اين دل  را كه با صياد مي كردم

كه چشمم بر رهت ماند و خبر از قاصدك گيرم                 

 منم شيرين و هر دم يادي از فرهاد مي كردم