ای وای اگر پندم دهید!(زلال)

ای وای اگر پندم دهید! (زلال عروضی قافیه دار)

ای عاشقان بی دهن!

تـا مدتی با من نباشید همسخن

من مست شهر حیرتم بی گوش و بی چشم و چراغ

گوشم به دست دلبـر و چشمم بــه دنبال ســر و بیچـاره تـن

ای وای اگــر پنـدم دهیـد آنـوقت جسـم نیمـه جـانـم را بسـی آزارهـا

آنـوقت احساس گلـم بـا داس بـرفـی زرد نـوشــد در چـمـن

آن را کـه می بینم  ز اســـرار دل  ِ نـا گفتنی ست

پس روح را آرام شاید زیستن

خاموش باید در بـدن