خانه دلتنگی ها

درودبرشما
زیبا بود

درود بزرگوار
نیمایی بسیار زیبا و خوش آهنگ بود

درود بر شما

سلام.با تشکر از همه دوستانی که بنده را مورد لطف قرار داده اند متاسفانه نابازخوانی شعر "خانه دلتنگی ها" هنگام ارسال موجب لرخی مشکلات تایپی شده است که ضمن عذر خواهی متن را اصلاح شده بازفرست می نمایم:
دل که بگرفت و بشد تنگ،
چه باید بکنیم؟!، به کجا باید رفت؟
آن کدامین جای است،
که توانیم در آن آسودن؟!
به در و دشت زدن، ثمری خواهد داد؟!؛
یا به باغ و گلزار؟!؛ یا به کوه و صخره؟!
یا به یک جای پر از تنهایی؛
دور از همهمه دیگرها؟!
دل که شد تنگ، کجا باید رفت؟!؛
دل که بگرفت، کجا باید شد؟!
پیرفرزانه ای از مردم دل؛
پرسش سینه من را دریافت!
گفت تا بنشینم، به کنارش دمکی!؛
سر نمودم در گوش؛
با صدایی پر از نرمی و لطف؛
پاسخی زیبا گفت:
دل که بگرفت، برو خانه دوست،
سر گذارش بر دوش،
زار زن هر چه دلت می خواهد!؛
رازها با او گو؛ بغض هایت بشکن!
دیدم این حرف نکوست!؛
خانه دوست، عجب جای خوشی ست!؛
دل که شد تنگ، برو خانه دوست!؛
دل که بگرفت، برو خانه او!
شانه اش جایگه گریه ماست!؛
سخنش راه گشاست!؛
بوسه اش مرهم زخم دل ما!
مهر او چاره دلتنگی ماست!؛
خانه دوست پر از مهر و صفاست!
خوش به حال من اگر،
دوستانی دارم؛ همه بی غش و ریاء؛
بهتر از فصل بهار؛ بهتر از غنچه گل؛
دوستانی که مرا در یادند!؛
یادشان در دل من؛ یاد من در دلشان!
صاف چون صافی آب، سبز مانند چمن!؛
و تو یک از آن ها:
صافى آب مرا ياد تو می اندازد!؛
روشنی نیز که در چهره شید است هویدا ای دوست!
غلامحسین خورشیدی(عارف)

درود بر شما
خیلی عالی

بسیار عالی
درود برشما