بغض

درود بر استاد مودب گرامی
مثنوی زیبا و رسایی بود با ارتباط طولی مناسب، و تعابیری بکر و دلنشین همچون:
فال نحس من ته فنجان تو

یا نکن با دشمنانم دوستی
مرد این میدان اگر تو نیستی

جسارتاً در بیت:
درد دل کرد این دلم از بی کسی
با کَس و هر ناکَسِ هر مجلسی
قافیه ایراد داره
مگر اینکه (بی کَسی)بصورت (بی کِسی) خونده بشه
که در این صورت قافیه درست میشه ولی شعر دچار افت زبان میشه.

شاد و تندرست باشید

سلام و عرض ادب شاعر توانا جناب زارع گرامی،
باعث خوشحالیه که سروده ی ناقابلم مورد پسند شاعر توانایی چون شما قرار گرفته. گوارای وجودتون.
بسیار هم ممنونم که در این زمانه ی پر مشغله، وقت می ذارید و جهت بهبود شعر، راهنمایی می فرمایید. درستش اینه که شاعر در برابر نظرات و نقدها سکوت کنه و اون دسته از انتقاداتی که واردند رو به کار بگیره. به دیده ی منت روی نکته ای که فرمودین بیشتر فکر خواهم کرد. اما از اونجایی که به نکته ی به ظاهر ساده اما بسیار ریز و عمیقی اشاره فرمودین، اجازه می خوام که دانسته های خودم رو در این خصوص بگم؛ شاید مورد استفاده دوستان واقع بشه.
بر خلاف تصور عموم، نکات ریز قافیه بسیارند. از جمله همین نکته ی ظریفی که اشاره کردین. جملات زیر، خلاصه ای از نوشته های دکتر سید مهدی موسوی هست که کاملش توی وب در دسترسه:

مثال برای حرف رَوی متحرک: «بربری» و «برادری». همانجور که گفتیم «ی» و مصوت های کوتاه انتهایی را حذف می کنیم یعنی می شود «بربَر» و «برادَر» که در آنها «فتحه» و صامت های بعد از آن یعنی «ر» یکی هستند.
نکته ی آخر: اگر حرف روی متحرک باشد (یعنی «مصوت کوتاه» یا «ای» به آن متصل باشد) و آخرین مصوت قافیه، «مصوت کوتاه» باشد این مصوت کوتاه می تواند تغییر کند! اگر به زبان ساده و با مثال بخواهیم توضیح دهیم مثلا قبلا خواندیم که «بربری» و «برادری» با هم قافیه هستند، چون بعد از حذف «ای» مصوت کوتاه فتحه یکی است و «ر» هم حروف رَوی بوده و مشترک است. اما چون این حرف روی (در اینجا «ر») متحرک است مصوت کوتاه آخر قافیه (در اینجا «فتحه» یا َ ) می تواند تغییر کند و مثلا دلخوری یا فرفِری هم می توانند قافیه محسوب شوند.

با مطالعه ی این منبع و منابع دیگر به این نتیجه رسیدم که واژه های "کَسی" و "مجلِسی" می توانند هم قافیه باشند. چون با توجه به نکته ی آخری که گفته شده، با حذف حرف "ی" از آخر این کلمات، باقیمانده ی قافیه چنین خواهد بود:
یک مصوت کوتاه ( " َ " در کَسی و " ِ " در مجلِسی) به علاوه ی یک صامت (حرف "س")
شبیه کلمات دلخوری و فرفِری که گفته شد هم قافیه اند و با حذف حرف "ی" از آخر این کلمات، باقیمانده ی قافیه چنین خواهد بود:
یک مصوت کوتاه ( " ُ " در دلخوری و " ِ " در فرفِری) به علاوه ی یک صامت (حرف "ر")

و نکته آخر اینکه، معانی حرف "ی" در واژه های "بی کَسی" و "مجلسی" متفاوتند. "بی کَسی" به معنای بی کَس بودن و "مجلسی" به معنای هر مجلس هست که این دلیل و دلیل قبلی موجب شدند این دو واژه رو هم قافیه در نظر بگیرم.
باز هم صمیمانه از ابراز نظرتون سپاسگزارم و پیگیر اشعار خوبتون خواهم بود ان شاءالله.
منصور باشید.