سالهایی که میگذرد ( 2)

 

در بنادر بیفروغ خون
گامهایت فلات آبی نوازشهاست
 و بالهای  سرابی سربین، آنگاه که در دوردستها مانده باشد
چه غمگنانه است
این تملک محتاط نامت که بی زیستن  میگذرد
در سراغاز تندیسهای اسفیگا
نااریب و متهور،  سالهایی که میگذرد
بیکمند تراوایی
به اعانه ی واژه ای یا تعالی آوازی   ،
میگذرد،
  شاید که گذشته باشد،،
 گاهی شکسته در گرانش مقدارها
  بسیار دشت وحشی غنوده در گلبرگ
 آتش_ آجین سرایه ی شالیزار
.
.
.
سالهایی که میگذرد
در  تحجری ساری،
مبهوت  بودن در تکانه ای بی بروا
بر جداره ی سزاوار معبدها،
میگذرد و زمان، رقصی مرطوب و  تمدن آساست
، آرام و بیشمار در انتظار گوزنهای کیهانی
... که هر بهار دوباره باز میگردند
نیلوفرین و گشن
آنگاه که چشمانت وقفه ی ستاره آرایی باشد