«کودکان روستا»

🌱🐏🐐🐑🌱
«کودکان روستا....»
کودکی بود ، در پِیِ گوسفند به راه
سخت می کوشید به گوسفندان چِراه
بُز ها اندر شِرارَت ، می دوید
کودکِ خسته پِیش تا می رسید
گوسفندان را مَهار می کرد به جا
تا خرابی بَر نیارند هر کُجا
بُز ها همیشه، اندر جَست و خیز
می نمودند، خسته کودک را سِتیز
وقتِ ظُهر می شد ، نهارِ اندکی
قوت می خورد در پِی گوسفند تَکی
قوتِ نانَش ، ماست و کَشکی بود به آن
کوزه آبی داخلِ خورجین گِران
روزها چون در پیِ هم می گُذشت
گوسفندان فَربه و چالاک گَشت
کودکِ خُرد و سیَه چُردِ به راه
می سُرود با گوسفندانش به راه
شب به خانه خَستگی  را می رُبود
خواب شیرین،چشمِ بیدار می رُبود
تا سحر از خستگی در خواب بود
از تلاطم های راه بیتاب بود
روز که می شد بار دیگر وقت کار
چوب دَستی،بَر گِرفت،بَر کارِ زار
کودکان روستا سخت کوش و ناز 
در کمک بَر خانواده پُر زِ ساز
سروده:کَفا«علیرضا کیوان لو»