\تمام افسانه ها آبیست \

پشت میله های صبح
که ستاره های چدنی شعر می آغازند،
آسمان در افق آبیست
و برنده ها که میخوانند،
 دهان گیلاس ها آبیست
، در دگرسویی شب، طغیان  پنجره ها
 خوشه ی گندم آبیست
رقاصه ی  باد  در خواب،  پیراهن لایعقلش ابیست
در بوم تب، در  ‌سحابی محزون
، آهنگسازی رفیع باروخ میخواند
، شهر او آبیست
تجرید غریبانه ی دستهای تو
 سکوت مسلح مسکوکی که از گلها میروید
حصر بارانی شگرف، آبیست...
مجمع الجزایر گوشواره های طلایی خورشیدها، آبیست
تنفس وهم انگیز در مه
دیهیم ماهتاب مکدر ، در  چهارده شب آبیست
با کوچ وحشی مرغابیها، ترانه های یشمی بیفانوس
بی دشت
بی انسان،  بی تو آبیست

شانه های مجعد بومی بیمانند ،،
حواس لوزی قلمروهای بی بازدم
جمعه های نیک،
 جمعه های مغلوب که سرازیر میشوند
 پر از هیجان آبیست
شمعها آبیست،،،
خداوند آبخیز دره و سنگ، بیراهن  داروغه های چشمهای سیاه ، آبیست
مشاجره ی گیتایی نور و رنگ
تا فانوس لهجه های رمیده آبیست
 تو چگونه لنگر تعادل به آبی اقیانوسها خواهی انداخت
، حتی مرگ قو
 که تمام افسانه ها آبیست..