ای بت من

ای بت من بسکه تو خوش صورت و خوش ریختی
در دلم با یک نظر صدها خیال انگیختی
لرزشی دادی بر اندامت که لرزاندی مرا
نازنینم این چه فتنه بود که بر جان بیختی؟
آرزو داشتم که باشم چوب رخت خانه ات
تا لباس خواب خود بر چوب دار آویختی
بسکه جوشید این دل من روز و شب
تا تو چون شیر و شکر با دیگران آمیختی
بسکه بر دوشم نهادی بار سنگین ادات
بند نافم را ازین بار گران بگسیختی