باد و آتش

کمی شبیهِ باد ، در میان شعله های آتشی و ، من شبیه آتشم
چه شاعرانه است، درهجوم بوسه های تو، به آسمان شراره میکشم
گیاه ، قد خمیده میشود به احترام بودنت و من به احترام تو
قیام میکنم ، چرا که در کنار تو همیشه عاشق و همیشه دل خوشم
ستاره ها به برقِ اخگرانِ من به دورِ گردنت اشاره میکنند و بعد
خموش میشوند و شاهدن که من میان آن تن لطیف تو به جوششم
بهانه گیر میشوم ، شبیه رفتنی و من شبیه سوختنم به پای تو
خموش میکنی مرا ، دوباره شعله میکشم ، دوباره تشنه ی نوازشم
تو میروی و من همیشه منتظر به راه باز گشت تو فرو نشته ام
فرو نشسته ام که با نگاه تو دوباره شعله ای به انتظار ها کشم
کمی شبیه باد در میان شعله های آتشی و من شبیه آتشم
پریش میکنی مرا ومیروی و من در امتداد رفتن تو خواهشم

شعر از محسن مهرپرور