ایمان بیاوریم...

زیر الوارهای خشکیده

خیس کردم

و آن را در گلدان خالی از بوی خاک

دمیدم

نور بخشیدم

و از آتش درونم

صیقل دادم

او اندکی جان گرفت!

از طراوت وجودم

دیواری ساختم

از جنس بلور

دلم که دیواری ندارد

لخت است و عریان

.

.

.

شبی طوفانی!

شبی وحشی!

.

.

.

من تمام شعرهایم را

در باران چشمهایم

می نویسم!

من عشق را

در هوای بی مهری

دمیدم

هوا دادم

او در نم نم چشمهایم جان گرفت

.

.

.

نفرین بر تو ای باد!

نفرین بر تو ای موج!

.

.

.

ایمان بیاوریم به پایان

که آغازی است

برای تمام "بی پایانی ها"

ایمان بیاوریم به نفرت!

صدای به زنجیر کشیده ی یک احساس

نفرت پایان عشق نیست!

.

.

.

من آن تار مویم

آویزان بین عشق و تنفر...

.

.

.

ایمان بیاوریم به سکوت !

ایمان بیاوریم به دیوار!

صدای فرو خورده ی یک آه

ایمان بیاوریم به زنجیر

من صدای بر هم خوردن لحظه ها را

مسدود می بینم

ایمان بیاوریم به پایان

که آغازی است

برای تمام "بی پایانی ها"

برازجان_فروردین 1390