گیرم که ترا عالم پسندد
یکی دردویکی درمان پسندد
من اززلف سیاهت همین دانم
که مجنونِ دلم صحراپسندد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نیست بُدم هست شدم
هست نیَم بی رخ گلعذارتو
عشق بدم عاشق سرمست شدم
مست نیَم بی مِی آن نگارتو
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای زغمم بی خبری داغ مراتازه مکن
من به فدایت ای گلم نازمکن نازمکن
زلف سیاهت صنما بازمکن بازمکن
باتیرنگاهت ای دلاقلب مراپاره مکن
تقدیمی ناقابل به پاس زحمات برادرواستادگرانقدرم جناب آقای حاج سیدفکری احمدی زاده..
به حباب نگران لب یک رودقسم
وبه کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت
غصه هم می گذرد
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند
لحظه هاعریانند
به تن لحظه ی خود...
جامه ی اندوه مپوشان هرگز
"سهراب سپهری"
#محمد-کریمی(پویا)