زیرِ دیوارِ تمدن یک شب

زیرِ دیوارِ تمدن یک شب

جیرجیرک باشیم

و به خوابِ همه ِ باغچه مان

ناسزا هدیه کنیم

به غریبیِ درختانِ زمین

چند عدد کبریت در دستِ نسیم

و گداییِ درختان از باد

بنویسیم درود

کمی از حوصله مان باز کنیم

شیرِ آبی طرفِ خاطره ها

و به آبی ترین وسوسه ها

بنویسیم سلام

کودکی کبریت را

نسیه می داد به آگاهیِ باد

و کلاغی در شهر

نامزد شد

برایِ قانون

تویِ این عربده ی گوش خراش

کسی از آمدنِ باران گفت

و من او را گفتم

تکه ابری هستم

سمتِ تنهایی آب